ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΤΟΥΒΕΛΑΣ,
“ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΓΙΑ ΩΜΟ ΡΕΑΛΙΣΜΟ”,
εκδόσεις “ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ”, 2014
Συχνά συλλαμβάνουμε, όλοι, τους εαυτούς μας (γιατί μάλλον δεν πρόκειται για έναν) στην ηθελημένη προσπάθεια να ομορφύνουμε στιγμές, που άλλως θα μας έμοιαζαν όμοιες και αδιάφορα συνηθισμένες. Η αισθητική επιλογή εξωραϊσμού του καθενός κρίνετε από όλους, και κάπου εκεί αρχίζει, μεταξύ άλλων, και η συζήτηση για το ποιοτικό νόημα της ζωής, απάντηση που καθένας διατείνεται, πεισματικά συνήθως, διαφορετική. Όμως ο ρεαλισμός εν τέλει ωμός και αδυσώπητος καταφέρνει να μας γυρίσει στην θέση μας, αυτή που ο καθείς έχει. Ο δριμύς, οξύς και καταγγελτικός λόγος του νεαρού και πολυγραφότατου Γιώργου Κουτούβελα, όπως και στα προηγούμενα βιβλία του, έτσι κι εδώ, έρχεται όχι να μας αποκαρδιώσει βέβαια, αλλά ίσως (και χωρίς διάθεση διδακτισμού) να μας ταρακουνήσει και να μας προτείνει τις δικές του προοπτικές. Εξαίσιο, μεταξύ των λοιπών, το ποίημα στην σελίδα 30, όπου περιγράφεται η “αυτοκτονία της γραβάτας” και προς χάριν της διαφυγής του αποδρώντος.
