Δήμος Χλωπτσιούδης, ακατάλληλο, εκδόσεις Μανδραγόρας
Ο πρώτος στίχος της συλλογής του Δήμου Χλωπτσιούδη “ακατάλληλο” είναι και ο τίτλος της συλλογής του. Ένας επιτυχημένος τίτλος καθώς και η αισθητική όλου του βιβλίου δε φεύγει μακριά. Κεντρικό ρόλο στα ποιήματα κατέχει η εποχή μας, το τώρα. Τα ποιήματα γράφονται έχοντας ως βάση την κοινωνική-οικονομική αλλά και προσωπικά συναισθηματική κρίση που βιώνουμε. Εκεί ο ποιητής πολλές φορές αποδέχεται την ήττα και κάποιες φορές εκφράζει επιθυμίες, σχέδια, ενάντια σε αυτή την αποδοχή. Αυτές οι επιθυμίες ωστόσο μοιάζουν και στον ίδιο τον ποιητή ουτοπικές μοιάζει ο ίδιος σα να αποσύρεται για λίγο στο φαντασιακό, στο ίσως πιο ανθρώπινο που μπορεί να συντηρήσει ένα όνειρο περισσότερο. Η κυνική διάθεση σύντομα όμως επιστρέφει, πολλές φορές ακόμα και στο ίδιο το ποίημα.
Η τεχνική της γραφής είναι άρτια και τα ποιήματα μικρά σε μέγεθος και καλά δουλεμένα.
Και επανέρχομαι στο ακατάλληλο. Ο Χλωπτσιούδης εκφράζει τη συναισθηματική κατάσταση, τη πολιτική μοναξιά πολλών αριστερών σήμερα. Εκεί όπου οι ιδέες υπάρχουν, τα όνειρα, μα η εφαρμογή τους φαντάζει ακατάλληλη με την εποχή, με τις συνθήκες του σήμερα. Η λογική απομακρύνει και λυγίζει την αισιοδοξία. Το ακατάλληλο παρόλα αυτά το εκφράζει με πολύ λεπτό τρόπο, χωρίς εκκωφαντικές καταγγελίες ή συναισθηματικές υστερίες, αλλά με την αποτύπωση της αισθητικής του σήμερα και το έδαφος που αυτό δίνει για τις ζωές των ανθρώπων.
