Ο Νίκος Ερηνάκης (Αθήνα, 1988) είναι διδάκτωρ Φιλοσοφίας των Πανεπιστημίων του Λονδίνου και της Οξφόρδης έχοντας σπουδάσει οικονομικά (ΟΠΑ), φιλοσοφία και συγκριτική λογοτεχνία (Warwick), και φιλοσοφία των κοινωνικών επιστημών (LSE]. Έχουν εκδοθεί δύο βιβλία ποίησής του “Σύντομα όλα θα καίγονται και θα φωτίζουν τα μάτια σου” (Ροές, 2009) και “Ανάμεσα σε όσα πέφτει η σκιά” (Γαβριηλίδης, 2013), και μία επιλογή ποιημάτων του Γκέοργκ Τρακλ και σχετικών κειμένων του Μάρτιν Χάιντεγκερ σε μετάφρασή του (“Σκοτεινή αγάπη μιας άγριας γενιάς”, Γαβριηλίδης, 2011). Ποιήματα και κείμενά του έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά, έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες και έχουν μεταφραστεί σε πέντε γλώσσες.
*
Ø [Το Πέμπτο Σφυρί]
Το ιερό κρύβεται στο
νέο
Η μόνη μυθική εποχή
είναι το μέλλον
Διόνυσε περήφανη ευφυΐα
Χτυπάς το πέμπτο σφυρί
το πιο ανήσυχο
Στο τέλος της λάμψης
στην αρχή της ζωής
Λέει ο δυνάμει τυφλός
Στον ήδη τυφλό
Εγώ που δεν γνώριζα
τίποτα τη σταμάτησα
Εγώ με τη σοφία μου
μόνο
Σαν τα λόγια μοιράρηδων
Που καλούν κουτσούς
δαίμονες
Βίος-Θάνατος-Βίος
Πόσες άνοιξες έχεις
βιώσει
107 βήματα
Οργή και μελαγχολία
Αδέσμευτη κοσμογονία
Ένας χρυσός κύκλος
Και μέσα του μια θάλασσα
με πολλά ονόματα
Που δεν θα ’πρεπε να
’χει κανένα
Κρύβονται αετός και
φίδι
Στα τέσσερα σημεία
Ανήκουν στους Κύριους
της Αναπνοής
Και η εμπειρία της ζωής
Απρόσιτη
[Θέλω να σε
φιλήσω εκεί που ο θάνατος μοιάζει πιο
εύκολος]
Ενθουσιασμένη σε
ανακάλυψα
Ανάμεσα σε ψυχές νεκρών
να παιχνιδίζουν γύρω σου
Κι ένιωσα τη γλώσσα σου
στο αίμα μου
Όλοι μιλούσαν γι’αυτό
το πλεονέκτημα
που θα μου αποκαλύψεις
Πες μου λοιπόν από πού
βγαίνουν τόσοι νεκροί
Δεν είναι συναίσθημα
η μελαγχολία μικρή
Είναι τρόπος να υπάρχεις
Όπως όταν ξεκουράζεις
το πρόσωπο στα γόνατά σου
Και κοιτάς έξω σαν να
ακούς το κύμα
Από εκείνη τη θάλασσα
που απαρνηθήκαμε
Κι αν πάλι βρίσκεις
ερωτεύσιμες τις πλάνες
Πόσο λες να μας πονέσει
η ελπίδα
Αν πρέπει να ταχτώ
Θα ταχτώ στη φαντασία
Εδώ που είμαι βρέχει
Κι εσύ είσαι πολύ όμορφη
στη φωτογραφία
Φέρεις την Kίνηση
Τη μανία του πανικού
Μα τον εξεγερμένο έρωτά
μας
Απειλεί η αγάπη ακόμα
Δεν ξέρουμε να λέμε σ’
αγαπώ
Χωρίς αλάτι στα χείλη
Θα ζήσουμε ανάμεσα σε
δύο καθρέφτες
Tι έχει πάει τόσο λάθος
μαζί σου
Για να μου αρέσεις τόσο
πολύ
Θέλω να σε φιλήσω
Εκεί που ο θάνατος
μοιάζει πιο εύκολος
Νίκος
Ερηνάκης,ανάμεσα σε
όσα πέφτει η σκιά,
Γαβριηλίδης, 2013
