Κατάγεται από την Ελασσόνα. Λίγο πριν τα τριάντα. Γράφει, διαβάζει και βολτάρει με τον σκύλο του. Ασκεί και ασκείται ως γυμναστής. Αγαπά το καλό ραδιόφωνο, τις ιδιαίτερες μουσικές και τους συνηθισμένους ανθρώπους. Κείμενά του δημοσιεύονται κατά καιρούς στον τύπο και το διαδίκτυο. Το 2012 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Φαρφουλάς το πρώτο του βιβλίο. Διατηρεί το ιστολόγιο apotypoma.blogspot.com
***
Κατάματα
Έρμαιο των παρορμητισμών μου
παίρνω να φιλήσω μία μία
τις κρεουργημένες χαρουπιές
της Μπότσαρη.
Σπουργίτια τσιμπολογούν το τσιμέντο
νεαρά αγόρια
γηροκομούν
τους ηλικιωμένους γονείς τους.
Κάπου αλλού
ίσως στη βόρεια Ευρώπη
ή στην άλλη μεριά του Ατλαντικού
ένας άντρας
ζει μια ζωή που πάντα ποθούσα
αλλά δεν έβρισκα τον τρόπο.
Ιδιοκτήτες σκύλων
στο παραμύθι της συντροφικότητας.
Κολάρα με αυτόματους μηχανισμούς –
μέχρι εκεί που τεντώνει το σκοινί θα πας
όχι παραπέρα.
Νωρίς το απόγευμα
ψαρεύω μ’ αγκίστρι τα πάθη μου
τα ξελεπιάζω
αφαιρώ τα εντόσθια
και τα τηγανίζω σε καυτό σπορέλαιο
λίγες ώρες πριν τον ύπνο.
[Δεν θυμάμαι πότε κοιτάξαμε τελευταία φορά το μυστήριο
κατάματα]
***
auri pigmentum
Χάνει κανείς τον χρόνο του
πότε πηγαίνοντας
πότε γυρίζοντας
με βιβλίο
σκυλί στο προσκέφαλο
και βασικές ανάγκες
Ο βήχας βλάπτει τη φωνή
τα χέρια αγγίζουν
λάθος χέρια
σαν ολόκληρος ο τόπος
να ‘χει γεμίσει
αφιόνια και γλυκόριζες
και στον φράχτη της αυλής
ανθισμένη πασιφλόρα
για τον σκάρτο μου
καιρό
Ύπνος γλυκός
χείλια αφημένα
σε άλλα χείλια
να βυζαίνουν τεμπέλικα
τη θλίψη
του μέσα σώματος
λέξεις σωρό
αχόρταγες δόξες
παιδικές
να φεύγει ο ήλιος
αργά
και να παίρνει
χαμόγελα
και μάτια
