Η
Μαρία Φίλη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1993.Είναι
φοιτήτρια στο τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας
της Τέχνης, της
Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Το
2015 συμμετείχε στο 2ο Φεστιβάλ Νέων
Λογοτεχνών,στο
πλαίσιο της 12ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου
Θεσσαλονίκης
Το
“Πιο παράξενο απόκτημα των
εντόμων”(εκδόσεις Μελάνι)είναι
το πρώτο της βιβλίο και τιμήθηκε με το
βραβείο του περιοδικού
Αναγνώστη
πρωτοεμφανιζόμενης στην ποίηση
Τοπίο άτοπο
Στον ουρανό της προέλευσής
μου
Οι άνθρωποι σπέρνουν
στάρι
Πού και πού επιστρέφω
Δύο μύγδαλα σκάνε κι
απελευθερώνουν στα σπαρτά δυο λέαινες
Τις αφήνω να καταβροχθίσουν
ό,τι βρουν
Ορμούν στ’ αρσενικά,
είναι
οι ηρωίδες της
αυτοκρατορίας
κρατούν στα δόντια τους
τα κεφάλια
οι χαίτες κρέμονται,
ανούσια θλιβερά ξέφτια.
Η ησυχία που έρχεται
είναι εξοντωτική
Μου ψαχουλεύουν ακόμα
τα’ αφτιά οι βρυχηθμοί
Οι λέαινες γλείφουν
μανιωδώς τις γούνες τους
Σαλώμες που πλήττουν.
Οι άνθρωποι σπέρνουν
στάρι, δεν αντιλήφθηκαν
πως ο τόπος δεν υπάρχει
πια
Είναι τοπίο άτοπο η
επιστροφή στα βασίλεια που πέρασαν .
Στα υγρά μου δάχτυλα
κολλά το χώμα
Λίγοι κόκκοι γης. Είναι
ένα μονότονο τοπίο
Σίγουρα κάποια μικρά
ζώα θα το έβρισκαν βολικό
Δυο ή τρία είδη μου
είναι συμπαθή
Μου φαίνεται ότι τους
ταιριάζω.
Τα βλέφαρά μου δύο
περιμετρικά οιδήματα
Ίσα που φαίνονται από
μέσα οι φυγομανείς κόρες
Αποσκοπούν καθαρά στα
φεγγάρια-δυο φεγγάρια, τυχαία συνθήκη
ή
κακός οιωνός-τις τραβούν
φυγόκεντρα
Όταν είναι κίτρινα σαν
δαχτυλίδια φωτιάς
Περνούν από μέσα τους
οι κόρες
σαν δυο
ερμαφρίδιτα λιοντάρια.
