Μία λιγότερη

Βρήκα ένα πτώμα έξω από το σπίτι μου
και ήταν μια συνάντηση απλή
χωρίς τίποτα το παράξενο.
Δεν είχε ούτε στο ελάχιστο την ηρεμία
που συχνά απέδιδαν στον θάνατο,
αλλά έμοιαζε με τα σκυλιά
που άραζαν στην άσφαλτο
τρώγoντας κρέατα γεμάτα με καρφιά.
Τα μαλλιά της ήταν μακριά και καστανά
αλλά τα δόντια της ήταν σπασμένα.

Βρήκα ένα πτώμα έξω από το σπίτι μου
και γίναμε φίλες αμέσως.
Τα βράδια ξάπλωνε δίπλα μου
και μου ψιθύριζε τρυφερά στο αυτί
«Εσύ δεν θα πεθάνεις ποτέ» εννοώντας
πως την είχα γλιτώσει και αυτή τη φορά
πως ήταν εκείνη αντί για εμένα
μια ανταλλαγή που δεν καταλάβαινα
μια ανταλλαγή καθόλου απλή.