ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΑΚΙΤΣΟΣ, “ΟΙ ΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ Δ.Ι.
ΑΝΤΩΝΙΟΥ”, εκδόσεις “ΤΟ ΡΟΔΑΚΙΟ”, 2012
Συχνά
πυκνά αρέσκομαι στο να φαντάζομαι (όχι αναγκαστικά πάντα) ένα ποιητικό βιβλίο
με όλα του τα ποιήματα σαν ένα γλυπτό. Ένα ευκλεές, ήρεμο και γλαφυρό στις
αισθήσεις γλυπτό. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στην περίπτωση του γατοβιβλίου του
Δημήτρη Καρακίτσου. Ποιήματα καλογραμμένα με την ήρεμη κι συνειδητή γραφή της
παροντικής περατότητας, κι όλα να αναφέρονται σε γάτες, αυτό το ον γεμάτο
νηνεμία και απαλότητα. Δεν παύει ο Καρακίτσος μέσα από τα γατοποιήματά του να
ενατενίζει και να σχολιάζει τις καθημερινές μα και υπαρξιακές φουρτούνες των
ναυτικών, που δεν διαφέρουν από των υπόλοιπων ανθρώπων, μα σίγουρα γοητεύουν
πιότερο με την ταξιδιωτική τους ενδυμασία, διαπιστώνοντας ωστόσο πως η ζωή θα
περιλούζεται μονίμως από την γλυκιά δίνη της μελαγχολίας αφού, ‘οπως γράφει ο
ποιητής: “ Άλλα μας έταξε ο σμαραγδένιος Βούδας ”.
