Ανδρονίκη Δημητριάδου, ΠΕΤΡΑ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Θρυμματισμένο χαρτί η φωνή

Ράγισε καμπάνα της νύχτας.

Τηλε-φονκός διάλογος

για την κόρη που έτρεξε

στα πέπλα να ντυθεί.

«Σάβανο να με τυλίξεις»

μουρμούρισε ο πόνος,

Ανέβηκαν δάκρυα

σολομοί στο ποτάμι

ΑΡΓΟΣ ΩΣ ΘΑΝΑΤΟΣ

Θύελλες ουρλιάζω

κι εσύ

κόκκινος χαρταετός

χάρτινους ανέμους σκίζεις

στη βροχή.

Πέφτω νεκρή.

Στροβίλισμα αργό

πούπουλα χλωμής οργής

νιφάδες του καλοκαιριού

ανεβαίνουν μαζί μου

στη σιωπή.