(εκδόσεις ΠΕΡΙΣΠΩΜΕΝΗ)
JOSHUA TREE
Αναγνωρίζεις το εφήμερο κάθε πράξης.
Δίχως έπαρση.
Ανθίζεις στην έρημο.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ
Ο ουρανός κονταροχτυπιέται με τα κτίρια.
Καταμετρώ με προσοχή το χρονοδιάγραμμα της σιωπηλής
τους πάλης, προσπάθειας που εγκλωβίζει
τον τρόμο του ανεκπλήρωτου. Αντιγράφω
την αγωνία, διεκπεραιώνω μ’αυτό το τέχνασμα
την υποχρέωση να είμαι απλά Άνθρωπος.
Στον τεράστιο αμφιθεατρικό αυτό χώρο,
όπου κάθε μέρα πέφτουν στην αρένα του χιλιάδες.
Η αυλαία σηκώνεται. Το ρολόι της συνείδησης
μπαίνει σε λειτουργία, ο αντικειμενικός κόσμος
με εξοπλίζει στο χώρο και το χρόνο.
Υπάρχει έξω από την ύλη μια άλλη διάσταση,
όπου μπορεί κάποιος να πλάσει ξανά από την αρχή
τον εαυτό του με τα ίδια γήινα θραύσματα;
Επινοώ μια έξοδο από το χώρο, ενάντια σε καθετί
που σκοτώνει τον αυθορμητισμό, τη θέρμη του απρόοπτου,
την πολυφωνία.Καταργώντας τα όρια των συμβάσεων.
