Νέα κυκλοφορία: Αστική αγωνία, Ιωάννα Λιούτσια
Η ενηλικίωση είναι ένας πόνος, είναι η μέρα που «πιάνει τα δάχτυλά μου ένα ένα και τα τραβά/ όπως μικρή με ξύπναγε η γιαγιά μου/ κι ας σηκωνόμουν τότε πιο εύκολα/ γιατί να συνδυάσει τον πόνο με το ξύπνημα». Πόσες και πόσοι αλήθεια δεν έχουμε μια αντίστοιχη εμπειρία; Η νέα ποιητική συλλογή της Ιωάννας Λιούτσια, «Αστική αγωνία», βρίθει από εξαιρετικά δουλεμένα ποιήματα, με οξυδερκείς εικόνες, σπουδαίες ποιητικές ιδέες που με τη σειρά τους γίνονται μεστά ποιήματα. Ακόμα πιο συνειδητά λοιπόν, γράφει μια συλλογή ποιημάτων κοινωνικού ρεαλισμού, όπου πρωταγωνιστούν η «πόλη που όλο χτίζεται πάλι», δηλαδή η μάνα Θεσσαλονίκη, και η πρωτεύουσα Αθήνα: «Οι φίλοι μου ήρθαν όλοι/ στην Αθήνα για δουλειά,/ όπως κι εγώ». Γίνεται η ίδια ο γενέθλιος της τόπος, γίνεται η φωνή των εσωτερικών μεταναστών για δουλειά, των εργαζομένων, αλλά και πιο συγκεκριμένα των γυναικών: «μ’ αρέσουν οι γυναίκες/ δεν χωράνε σε κουτάκια/ δεν χωράνε σε στίχους/ δεν χωράνε σε κανένα ποίημα ταξινόμησης». Και πράγματι, αγκαλιάζει ολόπλευρα την γυναικεία εμπειρία, οι ηρωίδες της μπορεί να γλεντούν και μπορεί να «ντρέπονται για την κοιλιά τους», μπορεί να είναι η κυρά Ρήγα της πολυκατοικίας, που απεγνωσμένα ψάχνει να ξεγελάσει τη μοναξιά της μιλώντας σε κόσμο και κάνοντας αισθητή την παρουσία της, αλλά και η κάθε γυναίκα που βλέπει τον ενήλικο εαυτό της να θυμίζει τη μάνα της, να έχει γίνει μια νοικοκυρά με τη σειρά της που πλένει «πιάτα με Στράτο Διονυσίου». Η φωνή στα ποιήματα είναι ζωντανή, είναι ερωτευμένη, αλλά γνωρίζει και την απώλεια, είναι βαθιά στοχαστική και συνειδητοποιημένη: για εκείνην, η αγάπη είναι το τζάμι ενός τρένου τη νύχτα, ακριβώς επειδή «πρέπει να κάνεις προσπάθεια/ ν’ ανοίξεις το βλέμμα πέρα απ’ το είδωλό σου». Η «Αστική αγωνία» μας μαθαίνει τελικά πώς να αντέχουμε τον πόνο της ημέρας και υπερήφανα αγκαλιάζει τις πιο ευάλωτες πλευρές μας, με έναν τρόπο φροντιστικό και πανέμορφα θηλυκό, γιατί όπως ομολογεί: «μα αυτό που γράφω, / στο μαγείρεψα».
-Νικόλας Κουτσοδόντης
Στοιχεία βιβλίου:
ISBN: 978-618-5928-03-2
Αριθμός σελίδων: 56
Διαστάσεις: 14*21
Τιμή: 9,54
Επιμέλεια: Γιάννης Στάμος
Έτος έκδοσης: 2025
Είδος: Ποίηση
Δείγμα γραφής:
Η κυρία Ρήγα
Η κυρία Ρήγα πάντα με χαιρετάει
μου πιάνει την κουβέντα στην εξώπορτα
λέει πως περιμένει κάποιο γράμμα
—αν γράφει τ’ όνομά της να το ξεχωρίσω.
Η κυρία Ρήγα πάντα φοράει
ένα πράσινο πουκάμισο ριχτό
γαλάζιο παντελόνι και παντόφλες
—τα μάτια της με απλωμένη μπλε σκιά απ’ το πρωί.
Η κυρία Ρήγα με πετυχαίνει πάντοτε στις σκάλες
κάθεται στο υπόγειο κι εγώ στον πρώτο
κάθε φορά ρωτά ποια είμαι
—αυτή που βιάζεται / εκείνη στέκει.
Η κυρία Ρήγα κάνει πάντοτε θόρυβο όταν ξυπνάει
είναι αυτή που θέλεις ν’ αποφύγεις
που περιμένεις να περάσει για να βγεις απ’ τ’ ασανσέρ
που περιμένεις να κατέβει για να μπεις στην πολυκατοικία
η κυρία Ρήγα είναι πάντοτε αυτό που θέλεις ν’ αποφύγεις:
η υπενθύμιση της μοναξιάς που περιμένεις.
Βιογραφικό:
Η Ιωάννα Λιούτσια γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1992. Διδακτόρισσα του τμήματος Θεατρικών Σπουδών (Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου). Απόφοιτη των τμημάτων Ιστορίας –Αρχαιολογίας & Θεάτρου ΑΠΘ και της Ανωτέρας Δραματικής Σχολής «Σύγχρονο Θέατρο Βασίλης Διαμαντόπουλος». Έχουν κυκλοφορήσει πέντε ποιητικές της συλλογές: Συνομιλίες σε Μη+ (Ars Poetica, 2014), Αρρυθμίες (ιδιωτική έκδοση, 2016), Η Σιωπή σε δύο χώρους (Οροπέδιο, 2018), Ανοιχτά φωνήεντα και δαγκωμένα σύμφωνα (Θράκα, 2022), Αστική Αγωνία (Θράκα, 2025), το θεατρικό έργο Άτλας της Δεκαετίας του 2000 (Αντίποδες, 2024 – συνσυγγραφή με Π. Φλατσούση & Π. Κωνσταντινάκου) το μουσικό θεατρικό παραμύθι τα δρακουλινάκια με μουσική Θ. Μπιλιλή (Δωδώνη, 2024), η συλλογή θεατρικών έργων για παιδιά 12 σκετς για 19 Παγκόσμιες Ημέρες, (σοφία, 2021), καθώς και η μετάφρασή της στα έργα του Ε. Ίψεν Η Νύχτα του Αγίου Ιωάννη (Δωδώνη, 2023) Νόρμα ή Ο έρωτας ενός πολιτικού (Δωδώνη, 2020) και μια μελέτη για το ηχητικό θέατρο στη Γερμανία. Το πρώτο της θεατρικό κείμενο Τη Μοναξιά και τους Ανθρώπους να Φοβάσαι απέσπασε το Β’ βραβείο στο διαγωνισμό συγγραφής του ΔΗΠΕΘΕ Β. Αιγαίου (2014), ενώ το επόμενο First we take Manhattan, then we take Berlin συμπεριλήφθηκε στη shortlist του Berliner Festspiele 2019. Από το 2012 αρθρογραφεί τακτικά σχετικά με τη λογοτεχνία και το θέατρο, ενώ από το 2021 κρατά στο περιοδικό Χάρτης τη μηνιαία στήλη «τα πράγματα και η απώλειά τους». Είναι συνδημιουργός της ομάδας δρόμου «γραφούλες» και μέλος της οργανωτικής ομάδας του διαθεματικού φεστιβάλ για το φύλο και τη λογοτεχνία «Μωβ Μέδουσες».Ως καλλιτέχνης της περφόρμανς, με την οποία ασχολείται από το 2013, έχει αποσπάσει το Γ’ βραβείο στην κατηγορία περφόρμανς στην Μπιενάλε της Φλωρεντίας το 2021 για την περφόρμανς της «Κάθε μέρα είναι μέρα της γυναίκας».Εργάζεται ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, δραματουργός και θεατροπαιδαγωγός.
