Αλαζονεία
εγώ γράφω
Αλαζονεία
τούτα
τα χαράματα που η βαθύτερη έμπνευση
έρχεται με την απαλοιφή του βάθους μέσα
σου πετούμενο κορμί των φτερών μας
ολονυχτίς
αλαζονεία
τούτα
τ’ αστραφτερά χαράματα που όλοι οι θεοί
στο κάμα μας γιορτάζουν ολόγυμνή μου
μούσα
αλαζονεία
μέσα
τους να λες
εγώ
εγώ
γράφω.
Η
αστοχία ανθίζει το στήθος το τόξο
Η
αστοχία ανθίζει το στήθος το τόξο.
Ποιητικά
τα λες πράττοντάς τα
ω
φύση
πως
μας προικίζεις!
Πιο
θηλασμένη σου δως μας φωνή να σε
καταλαβαίνουμε
(να
μας καταλαβαίνουμε)
να
αστοχούμε
και
λίγο μέτοχοι ανθισμένου στήθους
να
πορευόμαστε
που
τη φωνή αδυνατούμε
να
μας δώσεις
όπως
θα θέλαμε.
