ΜΕΙΩΝ Ο ΤΟΠΟΣ
Τι μπορείς να πεις για το μισό μάτι του χειμώνα,
το σφαλιστό δάκρυ του καλοκαιριού
μπρος στα φιδάκια της Παναγιάς;
Τσιμπάω το αίμα μου
και πάλι
με βρίσκω λίγο.
Δεν ήμουν εγώ που φίλησα τον Κένταυρο.
Δεν ήταν η φωτιά που απλώθηκε στην πόλη.
Ήταν το γάλα που χτυπούσε σαν σφυρί στο μάρμαρο
να δεις το δέρμα από μέσα
πώς χαράσσει την πληγή και πώς μιλά
στους χειμώνες και τα καλοκαίρια.
Ύστατο πρόσωπο ο θεός
το πλάσμα του
ο πόλεμος
οι πληγές που δεν έχουν σύνορα
ο Βελουχιώτης
τα Γιάννενα
η Λάρισα
χωρίς λεξικό.
