Λευκή
Άννα
Με τις τιράντες των αγρών
Και το χαμόγελό σου στη Νορμανδία
από αυτή θα νοιώθεις τα χείλη σου και το διάστημα που μεσολαβεί και
κάθε ειλικρινής μεταμέλεια θα καταγραφεί μέσα σου όπως το παιδί
καταγράφει τους καθρέπτες
και
είσαι το σώμα, η νύχτα και τα μοναχικά τοπία στο βεληνεκές τους η
πρόφαση, το εξέχον πρόσωπό τους και τίποτα άλλο δεν αναγνωρίζω
και αναγνωρίζεις
και ήσουν για εκατό χρόνια και θα είμαι άλλα τόσα τουλάχιστον, μες στο
μυαλό σου η λέξη, η μουσική για τη λέξη, το παιδί που μιλά για τη λέξη,
μόνο, στην άκρη του σχήματος
και ό,τι
θα
αλλάξει πια
θα
αλλάξει
για
πάντα
