ΚΑΘΕ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ
στη μνήμη των θυμάτων
του σχολικού δυστυχήματος των Τεμπών
στις 13-04-2003
Κάθε που συμβαίνει
Ένα μικρό παιδί να ξεψυχά
Την ώρα εκείνη ακριβώς
Την ύστατη που δίνει μάχη του θανάτου
Μια γαλάζια παπαρούνα ανθίζει
Κάτω από τα βλέφαρα
Ενός αγγέλου που όρκο έδωσε
Σιωπηλό, να το φυλά
Κι οδεύει εκείνος τώρα
Με βαρύθυμο βηματισμό
Στον ίσκιο της υδρόεσσας ιτιάς
Προτάσσει εκείνος τώρα
Στα βαθυπράσινα νερά
Λυγίζει λαβωμένα τα φτερά του
Κι ένα ηλιόφωτο σπαθί
Απ’ τον βυθό αναδύεται
Και διαπερνά με θάμβος την καρδιά του
Και τότε η παπαρούνα καταπόρφυρη
Τρώγει τις κόρες των ματιών του
Θεριεύει και πυργώνεται
Και στρέφεται εντός του
Και το νεκρό παιδί
Χαμογελά και τα παιχνίδια του αρπάζει
-μες στο μικρό του φέρετρο-
Σταυρώνει τα χεράκια του
Και ο σφυγμός του ησυχάζει.
(από τη “Σεληνάκατο”, Μανδραγόρας 2013)