ΚΑΘΕ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ


στη μνήμη των θυμάτων 

του σχολικού δυστυχήματος των Τεμπών

στις 13-04-2003


Κάθε που συμβαίνει

Ένα μικρό παιδί να ξεψυχά

Την ώρα εκείνη ακριβώς

Την ύστατη που δίνει μάχη του θανάτου


Μια γαλάζια παπαρούνα ανθίζει

Κάτω από τα βλέφαρα

Ενός αγγέλου που όρκο έδωσε

Σιωπηλό, να το φυλά


Κι οδεύει εκείνος τώρα

Με βαρύθυμο βηματισμό

Στον ίσκιο της υδρόεσσας ιτιάς


Προτάσσει εκείνος τώρα

Στα βαθυπράσινα νερά

Λυγίζει λαβωμένα τα φτερά του


Κι ένα ηλιόφωτο σπαθί

Απ’ τον βυθό αναδύεται

Και διαπερνά με θάμβος την καρδιά του


Και τότε η παπαρούνα καταπόρφυρη

Τρώγει τις κόρες των ματιών του

Θεριεύει και πυργώνεται

Και στρέφεται εντός του


Και το νεκρό παιδί

Χαμογελά και τα παιχνίδια του αρπάζει

-μες στο μικρό του φέρετρο-

Σταυρώνει τα χεράκια του

Και ο σφυγμός του ησυχάζει.

 

(από τη “Σεληνάκατο”, Μανδραγόρας 2013)