ΣΤΑΜΑΤΗΣ
ΠΟΛΕΝΑΚΗΣ, “Η ΕΝΔΟΞΗ ΠΕΤΡΑ”,
εκδ.
“μικρή άρκτος”, 2014
Πιστός στην ποιητική του “πηγή”
ο Σταμάτης Πολενάκης δημοσιεύει, πάνω
από δέκα χρόνια πια, τα γεμάτα ιστορικό
και υπαρξιακό “βάρος” ποιήματά του.
Βουτηγμένα μέσα στα γεγονότα κυρίως
του Ισπανικού και Ελληνικού εμφυλίου,
των δύο παγκοσμίων πολέμων, αλλά και
της ιστορίας της Ε.Σ.Σ.Δ., ενδεδυμένα
άλλοτε με το προσωπικό δράμα απλών
ανθρώπων, άλλοτε με την υπόμνηση στιγμών
(φανταστικών ή πραγματικών) ανθρώπων
της τέχνης, μα ταυτοχρόνως φιλτραρισμένα
από την τωρινή έμπλεη απορροιών ματιά
του ιδίου του ποιητή, τα ποιήματα του
Πολενάκη μας εκπέμπουν τα αναπάντητα
και τραγικά ερωτήματα για την ιστορική
πορεία της ανθρωπότητας. Θα τολμήσω να
υποστηρίξω οτι ο Πολενάκης μοιάζει με
έναν ποιητής “της ήττας” όπως λέγαμε
για τους ποιητές που έζησαν και δημοσίευσαν
μετά τον εμφύλιο. Όμως ο Πολενάκης δεν
είναι ποιητής μόνο της ελληνικής
εμφυλιακής ήττας, ούτε μιας ήττας με
δεδομένα πολιτικά και ιδεολογικά
“θέσφατα”. Η ήττα του Πολενάκη δεν
περιορίζεται, δεν περικλείει, αντιθέτως
ανοίγεται στο διηνεκές και άχρονο, και
μας αγκαλιάζει ζεστά, ως η ανθρώπινη
αγάπη που προέρχεται από την βεβαιότητα
του ματαίου. Είναι η ήττα ενός παγκόσμιου
ονείρου κατακρεουργημένο από όλες τις
“πολιτικές πλευρές”, από όλες τις
“φιλοσοφικές λύσεις”. Βλέπουμε, έτσι,
στα ποιήματα του Πολενάκη , ενίοτε,
μια πιθανότητα διαφυγής στο θείο ή ένθεο
στοιχείο του κόσμου. Γράφει κάπου σ’ ένα
ποίημα : “ Ίσως κάπου μακριά, υπάρχει,
Τέσα, / η απάντηση στο μεγάλο αίνιγμα /
αλλά δεν προορίζεται για μας τους
θνητούς. ”