Η Μαρία Κουλούρη,
γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1975 και ζει στην
Αθήνα.
Εργάζεται ως
Λογοθεραπεύτρια, Σύμβουλος Ψυχικής
Υγείας και Εμψυχώτρια θεατρικής ομάδας
ενηλίκων με αυτισμό και νοητική υστέρηση.
Για την πρώτη της
ποιητική συλλογή Μουσείο Άδειο
(εκδ. Μελάνι, 2013) , βραβεύτηκε με το Βραβείο
Πρωτοεμφανιζόμενου Ποιητή της Εταιρείας
Ελλήνων Συγγραφέων (2014). Επίσης ήταν
υποψήφια για το Κρατικό Βραβείο Ποίησης,
καθώς και ως πρωτοεμφανιζόμενη ποιήτρια
στα λογοτεχνικά βραβεία του περιοδικού
«Ο Αναγνώστης».
Τον Δεκέμβριο του 2015
κυκλοφόρησε η δεύτερη ποιητική συλλογή
της από τις εκδόσεις Μελάνι, με τίτλο
Ρολόγια και άλλοι χτύποι.
Θεατρικά της μονόπρακτα
έχουν παρουσιαστεί σε μορφή θεατρικού
αναλογίου, από το Διεθνές Ινστιτούτο
Θεάτρου της Αθήνας. Έχει γράψει το
σενάριο της ταινίας μικρού μήκους Μη
με λησμόνει .
*
Στου
Κάφκα
Αν αποφάσισες να μεταμορφωθείς,
γίνε χώρος
Δώσε μου καρέκλα και κρεβάτι
Άσε με να ξαπλώσω
Τόσες δίκες
Nα
τελειώσουν κάποτε
Σε γνώρισα παράθυρο
Έγινες σκοτάδι
Σε είδα βροχή
Πέρασε κι αυτό
Οι πόνοι της γέννας
Σε κάνανε μητέρα
Διάβασα τα έργα σου
Τα έφαγες
Όπως εκείνος ο πατέρας τα παιδιά
του
Να μια όμορφη ημέρα, είχα πει
Ήθελα να σκαρφαλώσω στα δέντρα
Ντράπηκα
Αν αποφάσισες να μεταμορφωθείς,
γίνε χώρος
Υπάρχει ακόμα ένας ήχος
Ήσυχος
Περιμένει να τον αφήσεις να
κοιμηθεί
Ζήσε αργά
Περιττό να το πούμε
Όλοι θα υποκύψουμε
Αυτός είναι ο τελευταίος αφορισμός
( από τη συλλογή Μουσείο Άδειο,
εκδ. Μελάνι, 2013 )
Αναφορά προόδου
Κυρία
Εξακολουθώ να μεθώ
πεθαίνοντας αργά
Όπως μου προτείνατε
πήρα γραφομηχανή
Όμως ποιήματα δεν
έμαθα να γράφω
Ίσως φταίνε οι
περαστικοί
Περπατούν αργά δεν
έχουν ύφος ούτε ρυθμό
Και η χοντρή γριά
έχει χρόνια να ακούσει ουρλιαχτά
Οι γείτονες δεν
σκαρφαλώνουν πλέον στα κρεβάτια τους
Σκεπάζουν τη σάρκα
τους με κόκαλα
Και εγώ
Στην αγάπη απέτυχα
υπέροχα
Πίνω ακόμα κάτι ποτά
Και καθαρίζω τα ίχνη
από τα ρούχα μου
( από τη συλλογή Ρολόγια
και άλλοι χτύποι, εκδ. Μελάνι, 2015 )