Η
Κατερίνα Ζησάκη γεννήθηκε το 1984 στον
Πυργετό Λάρισας. Τώρα ζει στην Αθήνα.
Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής
του περιοδικού «Μανδραγόρας» και το
2014 κυκλοφόρησε η πρώτη της ποιητική
συλλογή με τίτλο «ιστορίες απ’ το
Ονειροσφαγείο» από τις εκδόσεις
Μανδραγόρας.

Το
2015  συμμετείχε στο 2ο Φεστιβάλ Νέων
Λογοτεχνών, στο πλαίσιο της 12ης Διεθνούς
Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης 


λίγα
λόγια για τη γυναικεία ποίηση

τα
΄χα κοπανήσει πάλι

κλείδωσε
την πόρτα

και
κάναμ’ έρωτα

σταγόνες
απ’ το σάλιο του

βούιζαν
στ’ αυτιά μου

έκανα
πως περίμενα

έκανα
πως δεν είχα

τίποτα
να κρύψω

παρά
μόνο εκείνα

που
κανείς δεν άκουγε

ύστερα

έκανα
πως γελούσα

τώρα
που γράφω αυτές τις γραμμές τρομάζω

είναι
φοβερό να γράφεις ποιήματα

μπορούν
να σε καταπιούν

ή
να σε γδύσουν

να
κατασπαραχτείς

κάποτε
μου είπαν για έναν τρελλό

χάραξε
την ιστορία του στο δέρμα του

κι
ύστερα αυτοκτόνησε από ντροπή

μπρος
στην παλιά του αγαπημένη

κοίτα
με

το
χαρτί μου έγινε δέρμα

ίσως
να είναι αυτό τελικά τα ποιήματα

ίσως
να είναι

άλλος
ένας τρόπος

να
πεθάνεις

ιδανική
ερωμένη

σε
φαντάζομαι κατάχλωμη και ισχνή

η
φωνή σου ήχος από αρχαίες εκρήξεις

θα
κάθεσαι σταυροπόδι

και
θα καπνίζεις κινηματογραφικά

φτηνά
τσιγάρα

τις
νύχτες θα σε κλαίνε οι νεκροί

καθώς
θα πίνεις ένα ένα τα ονόματά τους

κόκκινη
Ρόζα θα σε λέω

και
μικρή μου

κι
ας μην ταιριάζουν αυτά τα δύο

δεν
θα εμφανιστείς ποτέ το ξέρω

όμως
άσε με άσε με

τράβα
αυτή την κουρτίνα

εμποδίζει
το σκοτάδι να μπει στο δωμάτιο

εμείς
θα ‘χουμε τα κεριά μας

και
λίγα ποιήματα

θα
ζούμε αξεχώριστα απ’ τον κόσμο

θα
είμαστε λέξεις

που
θα μιλιούνται σε κάθε στόμα

στις
βραδινές μας βόλτες θα μαζεύουμε

φιλιά
που πέφτουν απ’ τα μπαλκόνια

θα
τα κρεμάμε σε γκρεμισμένους τοίχους

μαζί
με ανάσες

άσε
με να σε λέω μικρή μου

κόκκινη
Ρόζα θες

τράβα
αυτό το σεντόνι

σκεπάζει
τα πόδια σου

όλη
τη γη έτρεξαν

άσε
με να τα φιλήσω

εσύ
θα μπλέκεις με το ένα χέρι τα μαλλιά σου

γιατί
δεν θα σ’ αρέσουν οι τακτοποιημένες
ζωές

οι
τακτοποιημένες λύσεις

κι
ύστερα θα μου τραγουδάς τραγούδια

που
δεν ακούει κανένας

στο
κομοδίνο ένα άδειο κάδρο η εικόνα σου

άσε
με να σε λέω μικρή μου

πώς
με κοιτάζεις έτσι μέσα απ’ τη φωτογραφία

από
τη συλλογή «ιστορίες απ’ το
Ονειροσφαγείο
», Μανδραγόρας, Αθήνα
2014