Ο Στάθης Ιντζές γεννήθηκε το 1986 στη Λάρισα και ζει στην Αθήνα. Είναι συνεκδότης του λογοτεχνικού περιοδικού Θράκα και των ομώνυμων εκδόσεων. Έχει γράψει τις ποιητικές συλλογές “Συνωμοσία Ταυτοχρονισμού, (2011)” και “Σεληνάκατος, (2013)”, τα πεζογραφήματα “Κάτω η σκουριά, (2013)” και “Οι τελευταίοι φανατικοί της στρωματσάδας, (2014)” και έχει μεταφράσει Alejandra Pizarnik, Joaquín O. Giannuzzi και Hugo Mujica στα πλαίσια της σειράς μεταφράσεων Αργεντίνοι Ποιητές.
***
από το βιβλίο “Οι τελευταίοι φανατικοί της στρωματσάδας“:
Θυμάμαι τον πατέρα μου με μια κοιλιά ως τον Θεό και μια λεκάνη ποπ κορν να κάθεται στην πολυθρόνα και να παρακολουθεί γνωστό τηλεπαιχνίδι, να βρίζει τους συμμετέχοντες και τον παρουσιαστή και από πάνω να επισημαίνει με κάθε λεπτομέρεια τα λάθη του σκηνοθέτη. Κι εγώ, σε μια γωνιά καθιστός, έφερα το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης «παρ’ το από δω το μπασταρδάκι, με έχει ζαλίσει». Όχι μαμά μην έρχεσαι. Τι φταίω εγώ που βρίσκομαι στην ηλικία που τα παιδάκια κάνουν συνέχεια ερωτήσεις; Κάποιος πρέπει να μου απαντήσει κι εμένα. Πώς αλλιώς θα μάθω; Άφησέ με να διατυπώσω την απορία μου. Πώς είναι δυνατόν ο παρουσιαστής του τηλεπαιχνιδιού να βρίσκεται την ίδια στιγμή σε άλλη εκπομπή σε άλλο κανάλι; Πώς γίνεται αυτό το μαγικό κόλπο; «Άσε τον πατέρα σου ήσυχο και έλα εδώ που σου χω δουλειά να κάνεις». Και να σου! Μου προέκτεινε ένα αχνιστό ηλεκτρικό σίδερο και μια αγκαλιά λευκά πουκάμισα του πατέρα. Μαμά είμαι τεσσάρων ετών και το σίδερο καυτό σα διάολος. Πώς να καταλάβω ότι δεν ήθελες να μου κάνεις κακό; Μόλις την προηγούμενη βδομάδα κατάλαβα ότι το πιστολάκι για τα μαλλιά δεν έχει σφαίρες και τώρα μου ‘ρχεσαι με μια καινούρια απειλή στα χέρια. Ήμουν μόλις τεσσάρων κι εσύ, εκεί, μπροστά μου με απειλούσες με ένα σίδερο που έβγαζε ατμούς. «Άσε τον πατέρα σου ήσυχο και έλα εδώ ένα λεπτό που σε θέλω». Αυτά σου τα λόγια, μητερούλα, φάνταζαν για μένα τα τελευταία λόγια που θα άκουγα. Κι ύστερα ήρθαν εκείνα τα σαββατοκύριακα. «Αντιγόνη θα περάσουμε να σου αφήσουμε τον μικρό. Αν είναι ήσυχος; Είναι ένας μικρός άγγελος. Τα λογάκια του όλο γλύκα. Οι πορδίτσες του βασιλικός και δυόσμος».
—
από τη “Συνωμοσία Ταυτοχρονισμού“:
ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΡΟΣ ΦΘΑΡΜΕΝΟΥΣ
Δεν αραχνιάσαν δα και όλα τα ηλιοβασιλέματα.
Υπάρχουν και αρυτίδιαστα πρόσωπα ιδανικά
για εναποθέσεις προσδοκιών σε περιόδους ξηρασίας.
Υπάρχω δε κι εγώ μια ατέλεια στο χωροχρόνο,
ένας απρόθυμος διαβάτης τηρουμένων των λασπολογιών.
Αν ακολουθήσεις κατά γράμμα
τις οδηγίες προς φθαρμένους
δε θα συναντήσεις ποτέ σου πρόβλημα αραχνών
αγαπητέ συνοδοιπόρε.
