Gottfried Benn

ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ
ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ

Όταν κάποιος
είναι μόνος, είναι επίσης ένα μυστικό,
πάντα
στέκεται σε μια πλημμύρα εικόνων,
η
πιστοποίησή του, το σπέρμα του,
ακόμη
και οι σκιές κουβαλούν το ισχυρό του
πάθος.

Επιρρεπής είναι
οποιαδήποτε διαστρωμάτωση
πνευματικά
πληρούνται οι αποταμιεύσεις
ισχυρή
είναι η καταστροφή
ανθρώπινο όμως
αυτό που τρέφει και ενώνει.

Χωρίς ανάδευση,
παρατηρεί τη γη
να διαμορφώνεται σε
κάτι άλλο από ότι όταν ξεκίνησε,
δεν
πεθαίνει πια και δεν είναι πλέον:
μορφή
που κοιτάζει σιωπηλά την ολοκλήρωση.

ΕΡΧΕΤΑΙ

Έλα, ας μιλήσουμε

Όποιος μιλάει, δεν είναι νεκρός,
τροφοδοτεί
τις φλόγες
της επείγουσας ανάγκης
μας.

Έλα, αντί να πούμε
το γαλάζιο
έρχεται, λέμε: το
κόκκινο,
ακούμε, αφουγκραζόμαστε,
παρακολουθούμε
Όποιος μιλάει, δεν
είναι νεκρός.

Μόνος στην έρημό
σου
στο μονόγραμμά σου –

μοναχική, χωρίς
προτομή,
χωρίς δεύτερη κουβέντα, χωρίς
θηλυκότητα.

και τόσο κοντά
στα βράχια,
γνωρίζεις το εύθραυστο
σκάφος σου –
έρχεται, ανοίγει τα
χείλη,
Όποιος μιλάει, δεν είναι νεκρός.

ΔΟΜΗ ΠΡΟΤΑΣΗΣ

Όλοι έχουν τον
ουρανό, την αγάπη και τον τάφο,
γι΄
αυτό τον λόγο δεν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε
τους εαυτούς μας,
με αυτό που ακούγεται
στα πολιτιστικά στέκια και επεξεργάστηκε.
Αλλά
αυτό που είναι νέο είναι το ζήτημα της
δομής της πρότασης
κι αυτό είναι
επείγον:
γιατί τυπώνουμε κάτι;

Γιατί χρησιμοποιούμε
ομοιοκαταληξία ή σχεδιάζουμε ένα
κορίτσι
άμεσα ή ως είδωλο
ή ένα σκίτσο
σε λίγες ίντσες χειροποίητο χαρτί
αμέτρητα
φυτά, ξύλινα σκήπτρα και τείχη

το τελευταίο σαν
χοντρή αγκράφα με κεφάλι χελώνας
περιέργως
χαμηλή τοποθετημένη
σε συγκεκριμένη
διάταξη;

Συντριπτικά
αναπάντητο!
Επίτιμη άποψη δεν
είναι,
πολλοί πεθαίνουν από την πείνα
εξαιτίας της. Όχι,
υπάρχει ένας δίσκος
στο χέρι,
κατευθυνόμενος από απόσταση,
ένα εγκεφαλικό σύστημα,
ίσως μια
καθυστερημένη σωτήρας ή ένα τοτέμ
ζώων,
σε βάρος της περιεκτικότητας
για ένα επίσημο πριαπισμό,
θα
περάσει,
αλλά σήμερα είναι η δομή των
προτάσεων
πρωταρχικής σημασίας.

“Οι λίγοι
μπορούν να αναγνωρίσουν κάτι» – (Goethe)
–
για ποιο λόγο;
Υποθέτω: για τη δομή
της πρότασης.

—————————————

Ο Gotfried
Benn, (Μάνσφελντε
1886 – Βερολίνο
1956) ήταν
γιατρός
στο επάγγελμα.
Η πρώτη του ποιητική συλλογή “Νεκροτομείο”
προκάλεσε σκάνδαλο. Πρόκειται για τις
αναμνήσεις του από το σπίτι των νεκρών.
Τον ξαναβρίσκουμε επιστρατευμένο στις
Βρυξέλλες στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου
Πολέμου. Ως γιατρός, ασχολείται με τις
πόρνες που “εκτελούν πατριωτικό έργο”
μολύνοντας το γερμανικό στρατό. Όταν
οι περισσότεροι γερμανοί συγγραφείς
φεύγουν για να γλιτώσουν από τους ναζί,
αποφασίζει να μείνει στη χώρα του και
-για ένα μικρό διάστημα- γίνεται
συνοδοιπόρος της βαρβαρότητας…
Αποκηρυγμένος από τους αυτοεξόριστους
συναδέλφους του, διώκεται στη συνέχεια
από το Γ΄ Ράιχ. Η λογοκρισία τον απαγορεύει.
Τιμωρείται με δέκα χρόνια σιωπή. Ωστόσο,
μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου,
η γενιά του “έτους μηδέν” ανακαλύπτει
στο πρόσωπό του τον πρόδρομο των ιδεών
της νέας Ευρώπης.