Εγώ ο Νεστόρ Μάχνο
Αγρότης
Σχεδόν πάντα μελλοθάνατος
Κρυμμένος σε μια κρεβατοκάμαρα
Φωτογραφίζω
τις διαστάσεις
μου
Κοιμάμαι παραπάνω ή
λιγότερο
Σκέφτομαι τα μαλλιά τους
Την επανάσταση που άλλοι θα κάνουν
Να χα άλλη μια ευκαιρία
Σκέφτομαι
Τον μαύρο στρατό των ανταρτών
καθώς συντρίβει
τη ζωή μου
Το δεξί μου χέρι
να
κόβει
τ’ αριστερό
Εδώ στο Παρίσι
Στη Βαρκελώνη
Στη Λάρισα
με λυπούνται περισσότερο απ’ ότι με σέβονται
Τους λυπάμαι εξίσου.
Στον χρόνο
έχω
αρχίσει να γερνάω άσχημα
Tο 2017
ήδη
μοιάζω για αυτούς
που αγαπώ
κάτι άλλο.
