Το μαύρο δεν είναι χρώμα. Είναι έλλειψη φωτός και κατ’ επέκταση έλλειψη κάθε χρώματος. Αποτελεί, ωστόσο, την συνθήκη εκείνη χωρίς την οποία δεν θα υπήρχε προοπτική φωτός και χρώματος.
Το θεατρικό Αυγά Μαύρα του Διονύση Χαριτόπουλου δεν είναι ένα λογοπαίγνιο, ένα σχήμα λόγου με τη μορφή θεατρικού κειμένου. Τίποτα στο έργο αυτό δεν είναι μεταφορικό. Τα Αυγά Μαύρα είναι ένα κείμενο βουτηγμένο στην κυριολεξία και την ωμότητα της κρισιμότερης ιστορικής φάσης του νέου ελληνισμού.
Από το περασμένο Σάββατο 18 Φεβρουαρίου παρουσιάζεται στη Θεσσαλονίκη το έργο του Χαριτόπουλου, σε σκηνοθεσία Κώστα Αβραμίδη στο θέατρο Άρατος για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
Η Μαρία Ανθίδου, ενσαρκώνεται την ομώνυμη ευθραυστότητα μιας ύπαρξης χωρίς παιδική ηλικία, παρελθόν και πατρίδα. Χαμένη από βρέφος στις παιδουπόλεις της Φρειδερίκης. Άρτια απόδοση του ρόλου, με διαυγή, πλήρως ιδιόφωνη άρθρωση που ακόμα και στις σκληρότερες εντάσεις, αγγίζει χορδές τόσο λεπτές, κάνοντας την αναπνοή του θεατή να σαστίζει.
Ο Κώστας Αβραμίδης σκηνοθετεί και υποδύεται τον Σπύρο, τον μεγαλύτερο αδερφό της Μαρίας. Ένας χαρακτήρας δυνατός μες στην αδυναμία του, καταγγελτικός μες στο διηνεκές της ανθρώπινης αδικίας. Δύο ρόλοι σαν ένας. Ο Σπύρος και η Μαρία ένα και το αυτό πρόσωπο, συνθέτουν με τα λόγια τους το χρονικό του εμφυλίου.
Τα Αυγά Μαύρα δεν κρύβουν λόγια, δεν ωραιοποιούν, δεν παραβλέπουν. Μιλούν ταυτόχρονα στο μυαλό και την καρδιά του θεατή, ακόμα και του πλέον ανυποψίαστου. Η σκηνοθεσία του Αβραμίδη απλή, χωρίς ίχνος υπερβολής. Μόνο τα απολύτως απαραίτητα. Δύο σώματα επί σκηνής και λόγος καταιγιστικός. Καμία φιοριτούρα, καμία απόπειρα εντυπωσιασμού. Ένας «διπρόσωπος» μονόλογος, μία ιστορική μαρτυρία σε δύο φωνές, ένα ντοκουμέντο ανασυρμένο από της αμαυρότερες σελίδες της νεοελληνικής αποσύνθεσης.
Υποψιάζομαι τα Αυγά Μαύρα δεν είναι μία «εύκολη» υπόθεση για τους συντελεστές. Δεν είναι εύκολη όμως και για τους θεατές. Μία σκληρή εξομολόγηση που συντελείται μπροστά τους σε πραγματικό χρόνο. Οι μεγάλες δυνάμεις, ο ξεριζωμός και τα θύματα αποφάσεων με διεκπεραιωτές πάντα τους εντός τειχών προδότες. Η υπαρξιακή μοναξιά, η απόγνωση, το προσωπικό και συλλογικό τέλμα ως αποτέλεσμα κάθε πολέμου, κάθε ξεριζωμού, κάθε ανθρώπινης κτηνωδίας.
Και είδα θεατές αμήχανους, μάτια να συγκρατούν με δυσκολία τα δάκρυα. Είδα αυθόρμητα χαμόγελα, νεύματα αποδοκιμασίας, σφιγμένα χείλη, μπορεί και στομάχια. Είδα όμως και την εξιλέωση, ως άλλη κάθαρση αρχαίας τραγωδίας, να διαγράφεται στα πρόσωπα λίγο πριν το λυτρωτικό φινάλε.
Αν υπάρχει ένας λόγος για να δει κανείς την παράσταση είναι ίσως γιατί αναζητά μία απάντηση για την σημερινή κοινωνική, αλλά πρωτίστως πολιτική παρακμή. Να εντοπίσει κανείς τις ρίζες της διαστροφής και να έρθει πιο κοντά στην ιστορική αλήθεια. Εκείνη που εντέχνως βιβλία και καθεστωτικοί συγγραφείς και ιστορικοί αποκρύπτουν ή παραποιούν. Να εννοήσει πόση ειλικρίνεια μπορεί να φέρει μέσα της η τέχνη. Και τελικά, να δακρύσει για όσα κατόρθωσε να κερδίσει, να χάσει, να μάθει ή για όσα ποτέ του δεν έμαθε ή δεν του δίδαξαν συγγενείς, δάσκαλοι, πολιτικοί.
Info:
Αυγά Μαύρα του Διονύση Χαριτόπουλου
Σκηνοθεσία: Κώστας Αβραμίδης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Γιώργος Σοφιαλίδης
Κοστούμια: Αγγελική Τσαβέλη
Σκηνικά – Φωτισμοί: Θέατρο Άρατος
Παίζουν: Κώστας Αβραμίδης, Μαρία Ανθίδου
Θέατρο Άρατος (Μοσκώφ 12, τηλ. 2315312487)
Μόνο για 8 παραστάσεις: Σάββατο & Κυριακή, ώρα 21.00
Κόστος εισιτηρίου: 8 ευρώ, 5 ευρώ (φοιτητών-ανέργων)
Τηλέφωνα κρατήσεων: 6944204564 – 6977542143