ΑΓΗΣ ΠΕΤΑΛΑΣ, “Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ Δ*”, εκδ. “αντίποδες”

Την
παραμονή των πιο “βουβών” εθνικών εκλογών στην ιστορία της τρίτης ελληνικής
δημοκρατίας, εκλογών στις οποίες κυριαρχεί η λέξη “κρίση” και οι πέριξ αυτών
και τέσσερις ημέρες πριν την παρουσίαση του βιβλίου για το οποίο γράφω στο
σημερινό μονόστηλο, προτείνω την ανάγνωση της συλλογής διηγημάτων του Άγη
Πετάλα. Το ακραίο, οξυδερκές και καυστικό χιούμορ σε συνδυασμό με την πολιτική
χροιά και την έξαφνη, ανάστροφη εξέλιξη στο ξετύλιγμα των ιστοριών του Πετάλα
καθιστούν την πρώτη συλλογή διηγημάτων του ως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα
προσφάτως εκδοθέντα βιβλία. Με μέσο όρο σελίδων τεσσάρων για τα 25 διηγήματα
του βιβλίου θα μπορούσα να υποστηρίξω ότι η αμεσότητα, η ευθύτητα και η
συντομία εύστοχης περιγραφής των επιλεχθέντων θεμάτων “χτυπάει καρφί” στην
καρδιά του προβλήματος. Το πρόβλημα είναι, κι εδώ θα σημειώσω το απολύτως
επίκαιρο του βιβλίου, το άλλοτε παρηκμασμένο, άλλοτε σάπιο, άλλοτε πονηρό,
άλλοτε μπερδεμένο, άλλοτε ένοχο, άλλοτε πεισματικά παρελθοντολάγνο ελληνικό
αστικό ταρτάν. Φυσικά ο Πετάλας, ως συνεπής συγγραφέας, ούτε δημοσιογραφεί,
ούτε δίνει απαντήσεις. Όμως από την άλλη δεν θα έλεγα ότι ο Πετάλας γράφει ως
απλός ηθογράφος. Η διεισδυτική του ματιά χαρτογραφεί, μέσα από την πληθώρα των
καταστάσεων, και λειτουργεί ως μοχλός εξερεύνησης βαθύτερων και ουσιαστικότερων
αιτιών.