Ξυπνάω

   με τους ήχους
από πόρτες που

ανοιγοκλείνουν, με ουρλιαχτά από το τηλέφωνο

   άλλες κλειδώνουν
με μίσος και

   φόβο

   Κοιμάμαι

   πετώντας πάνω
στην πόλη χωρίς

   να ακούσω την
μουσική

   της

   κανείς δε την
ακούει

   βρίσκεται βαθιά
στην κοιλιά της θάλασσας

                                 

                                  εκεί που

Όταν είναι χρόνος

στο παρελθόν

θα συμβεί

   

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ