ΜΑΡΙΑ ΦΑΚΙΝΟΥ, “Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ”,

εκδόσεις “ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ”, 2012




Στην νουβέλα αυτή, το δεύτερο βιβλίο της Μαρίας Φακίνου, η συγγραφέας επιτυγχάνει την σχεδόν τέλεια συμπύκνωση του λόγου, χωρίς αυτή να προδίδει ελλείψεις ή αφηγηματικά κενά. Η ηρωίδα, διατείνεται η ιστορία, είναι μια γυναίκα που φτάνει σε μια επαρχιακή πόλη. Έκτοτε σ’ όλη την πολίχνη συμβαίνουν σε όλους, και αφορούν με εμπλοκή όλους, διάφορα περίεργα γεγονότα. Ένα συνθετικό έργο που μας δίνει την ιδιοσυστασία της κοινότητας όταν σ’ αυτή εισβάλει απροειδοποίητα, μα και απολύτως ειρηνικά, ένας “ξένος” άνθρωπος. Μοιάζει εν τέλει ο ήρωας σ’ αυτή την πολίχνη να είναι το ίδιο το σύνολο και μοιάζει αυτή η νουβέλα να είναι αλληγορικά ένα έργο πολιτικής και πολιτειακής σκέψης. Αναφέρει η Φακίνου σ’ ένα σημείο: “ Ο δρόμος για την αγιοσύνη περνούσε μέσα από βρόμικα πεζοδρόμια, νοτισμένα παρτέρια και χαλίκια που αποτυπώθηκαν σαν επίπονος χάρτης στα πέλματά της. ”