Ένα μαχαίρι οξειδώνεται αργά
Αθέατη μνήμη θηκάρι καύκαλο
Από ωραίο
κρανίο υποστηρικτικό
Δεμένο στη
μέση με πόρπη κοχύλι
χαμένο εύρημα
σπουδαίο τέχνημα
φυλάσσεται
καλά σε σπήλαια αστικά
κρυμμένο σε παλιά
διαμερίσματα σαθρά
οι νυχτερίδες
κάθονται στα σύρματα
στο κέντρο
μιας πόλης χωρίς ταβάνι
τότε που ο
κόσμος τούμπα κι ανάποδα
σαν σβούρα
γύριζε τροχό μου θύμιζε
είναι από
πέτρα π’ ακονίζουν τα μαχαίρια
είμαι από
πέτρα π’ ακονίζουν τα μαχαίρια
είμαστε από
πέτρα π’ ακονίζουν τα μαχαίρια
Ένα νταμάρι πέτρες
κι’ ατρόχιστα μαχαίρια
