[…] στην εποχή
μου
δεν υπήρχε άλλος
τρόπος να πεθαίνεις.
Χρίστος
Ρουμελιωτάκης, 1938- 2018
Πηνελόπη Ζαρδούκα
Πώς πεθαίνει ένα ποίημα;
Ένα ποίημα πεθαίνει
όπως ένα πουλί
όταν κουρνιάζει σ’ ένα
καρβουνιασμένο κλαδάκι.
Ένα ποίημα πεθαίνει
όπως ένα σκυλί
που διψάει κι αλυχτάει
δεμένο χιλιόμετρα μακριά.
Ένα ποίημα πεθαίνει
όπως ένα παιδί
καιόμενο στην Αργυρά
Ακτή εν καιρώ Ειρήνης.
Εκεί πεθαίνει ένα ποίημα
και μια ελπίδα
όταν σε ένα παιδί
πεθαίνει το μέλλον όλων των παιδιών.
Πώς πεθαίνει ένα ποίημα
αλήθεια
δεν θα μάθω ποτέ,
γιατί στον καιρό μας
Χρίστο
πεθαίνουμε πια με
χίλιους τρόπους
–ξανά και ξανά-
και στους
φακέλους φρονημάτων μας γράφει:
«Αγνώμων, αγνώμων κι
ευγνώμων».
