(Πράσινη
Γραμμή)
Βάζω
τα παπούτσια μου βγαίνω στον δρόμο
Πατάω ίσια στις λακκούβες
Με τα
λασπόνερα Έτσι θέλω
Να δαγκώνω όχι
να φιλώ
Να Αγαπάω Άγρια
Όλους
εκείνους που συναντώ τυχαία
Στην
Αποβάθρα και τον Ηλεκτρικό Σιδηρόδρομο
Δεν ανταλλάζουμε κουβέντα
Κάτι μας
αναγκάζει
Κοιταζόμαστε με μίσος
Λίγο
προτού κατεβούμε
Η πάντα χαμένη
Ισορροπία μας
“Συγνώμη να περάσω”
Ένα χέρι στην ράχη
Με τον ιδρώτα
της χαράς
ή της αγωνίας
Για να μπορώ
τη νύχτα
Να επαναλάβω τα λόγια
Που
τους έπεσαν πριν φύγουν
Σαν προσευχή
(Απ’
όσο θα ‘πρεπε)
Ο
ουρανός παράξενος
Κάπως λες και τον
τρίψαν με γυαλόχαρτο
Ματώνει
Οι
γάτες πιο τρομαγμένες απ’ όσο θα ‘πρεπε
Γλιστρούν κάτω από τα διερχόμενα
αμάξια και λιώνουν
Εγώ πιο ερωτευμένος
απ’ όσο θα ‘πρεπε
Βαδίζω πιο αργά κι
απ’ το αργότερα
που λέω σε όσα θέλω
να αποφύγω
“Αφού θα πεθάνουμε
Γιατί
δεν έρχεσαι;”
Να φωνάξω θέλω
(Περισσότερο
απ’ όσο θα ‘πρεπε..)
