εκδ. Φαρφουλάς, 2013

*

Tα ερωτικά μου ποιήματα

κολλημένα

σχιζότυπα

πάνω μου

Αντικαθιστούν την αφή

Μένουν πάντα εκτός συλλογής

Και δεν στρέφουν το βλέμμα στο μέλλον.

*

(άμετροι φίλοι)

Υπάρχουν πια

οι λίγες στιγμές

για τη τέχνη

Να πυρπολήσουμε τα κτήρια στη Σταδίου

Να διακομιστούμε ερωτευμένοι στα ψυχιατρεία

Να υποσχεθούμε πως οι άνθρωποι

θα μασουλάνε

υπέροχα.

*

(πολεμικό ανακοινωθέν)

Ο κύριος Γώγος

εχτές βράδυ

πάλι

εθεάθη

αλλόφρων

να πετά

αναγαλλιασμένος

με ρούμι

σφυρίζοντας

αδέσποτους σκύλους

Προσπαθούσε λέει να μάθει

πώς αποχαιρετούν τις γυναίκες.

*

i

Oι άνθρωποι

που γνώριζε

μάκραιναν επικίνδυνα

τα μέλη τους

τόσο πολύ

που δεν είχαν

ανάγκη

πια

ο ένας τον άλλον.

ii

(δίχως αισθαντικότητα καμιά)

Ανάμεσα στα μικροσκοπικά της δάκτυλα

Που αλείφουν την πόλη τ’ απογεύματα

Και όχι πολύ μακριά από αυτό που αποκαλούν μυαλγία

Στις εφτά και δεκαέξι ακριβώς

Μια τρύπα στο χρονικό των ταχυδευτερολέπτων

Ανοίγει

Και όπως

ΑΝΟΙΓΕΙ

Ανοίγουν και δυο βεντάλιες

Γοητευτικές

με τις οξείες τους

και τα ποιήματά της

νιφάδες

Να εκτρέπουν αυτή τη γυμνή φιλαρέσκεια

που επιδέξια τόσο έχει δημιουργήσει.

iii

Όπως τα ψάρια συνωστίζονται στη βαλίτσα μου

Και διάγουν την ανθρωπολογία σε κάτι ασήμαντο

Γελά κι εκείνη μαζί τους

Γνέφοντας

 η στιγμή για τη γη έχει έρθει

Και οι άνθρωποι δεν επιτρέπεται να μιλούν άλλο πια

ΒασιλιAς



«Πως πέρασες Αύγουστε

Χειμώνα;»

«Υπέροχα!

Ήταν ένας παράδεισος πουλιών

και άλλων δίσεκτων απολαύσεων!»

Ο Λευκός βασιλιάς του χειμώνα

κρυστάλλινος απεβίωσε εχτές βράδυ

στους 19 βαθμούς κελσίου.

Σύσσωμες οι εποχές με τον τρίτο ήλιο

κατέφθασαν να παραλάβουν το σώμα του

για την ετήσια ανακατασκευή.

Στη θανάσιμη ακολουθία

και στα επιμέρους τμήματα

του ολονύκτιου θρήνου

απλώθηκε από τον θρόνο του

μέχρι τον δρόμο

μία θλίψη εκθαμβωτικού αυλικού μεγαλείου.

Για άλλη μια φορά, όλες οι κυρίες

οι οποίες αποτέλεσαν τη ζωή του

αρκέστηκαν στο κονιάκ στα κόκκινα χείλη

και στην εξής δήλωση:

Και η πορεία του ήταν παράθυρο.

Και το γέλιο του ήταν παράθυρο.

Και οι αγάπες του εμείς ήμασταν.

*

Μερικές φορές συμβαίνει τα κορίτσια να

χαλαρώνουν

Στις μηχανές και στις αντένες όπου αναζητούν

την ταχύτητα

Διασχίζοντας άλλα κορίτσια

                                                κορδέλες

Σε μυϊκή τάση των τροχοφόρων

Με έλατα μαλλιά και φούστες δίχως νόημα

Μέσα σ’ αγόρια

Μερικές φορές συμβαίνει τα κορίτσια να

χαλαρώνουν.


ΦYλα καρδιAς στις γωνIες

Αν η αστυνομία

τοποθετούσε

μηρούς

επιλεκτικά

επάνω στις χώρες που

για διασκέδαση παρακολουθούμε

(Όπου οι άνθρωποι έχουν τις

δουλειές τους

Όπου τα αφεντικά έχουν τους

ανθρώπους)

Εάν

δεν ακολουθούσε

εγχειρίδια

για το χιόνι για το πάθος για εμάς

Ποια ομιλία τότε θα κατακτούσε τον κόσμο;









drink ’n drive



Ήχοι χρωματίζουν τον κόσμο και χρώματα τους ανθρώ-

πους. Είναι αλήθεια! — Η μοτοσικλέτα μαρσάρει και αφή-

νει το βαθύ μπλε όπως ακριβώς το αεροπλάνο τα καύσιμα

του. Στις βραδινές μας αγαπητές βόλτες τρεις γραμμές πιο

σκοτεινές απ’ τη νύκτα, πιο ορθωμένες απ’ τις λογικές μας,

σχηματίζουν κάτι σαν δίεση με τα ηλεκτροφόρα καλώδια

που αφήνουμε πίσω να συνοδεύουν τις ευθείες λευκές ή δια-

κεκομμένες παύσεις.