A NIGHT THOUGHT
Lo! where the Moon
along the sky
Sails with her happy
destiny;
Oft is she hid from
mortal eye
Or dimly seen,
But when the clouds
asunder fly
How bright her mien!
Far different we–a
froward race,
Thousands though
rich in Fortune’s grace
With cherished
sullenness of pace
Their way pursue,
Ingrates who wear a
smileless face
The whole year
through.
If kindred humours
e’er would make
My spirit droop for
drooping’s sake,
From Fancy following
in thy wake,
Bright ship of
heaven!
A counter impulse
let me take
And be forgiven.
ΜΙΑ ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΣΚΕΨΗ
Λοιπόν! Όπου η
Σελήνη κατά μήκος του ουρανού
Πλέει με το
ευτυχισμένο πεπρωμένο της.
Είναι κρυμμένη
από το θνητό μάτι
Ή ελάχιστα ορατή,
Αλλά όταν πετούν
τα σύννεφα
Πόσο φωτεινό
είναι το σχήμα της!
Πολύ διαφορετικοί
εμείς – μια φυλή αγενής,
Χιλιάδες όμως
πλούσιοι στην εύνοια της τύχης
Με λατρευτική
θολερότητα του ρυθμού
Ο τρόπος τους
επιδιώκει,
Aχάριστοι
να φορούν ένα πρόσωπο χωρίς χαμόγελο
Ολόκληρο το χρόνο.
Εάν οι συγγενείς
κάνουν ποτέ αστεία
Το πνεύμα μου
έπεσε για χάρη της πτώσης,
Από
το ν’ακολουθώ με ακρίβεια το ξύπνημα,
Φωτεινό πλοίο
του ουρανού!
Με αυτοσυγκράτηση
επιτρέψτε μου να πάρω
Καινασυγχωρεθώ.
