Στο τρανσμαγικό σουαρέ στο Beaver ο Άρι θα διαβάσει ποιήματα από την πρώτη του ποιητική συλλογή Anybody, καθώς και νέα αδημοσίευτα ποιήματα, και φίλες και φίλοι του Τεφλόν θα διαβάσουν μεταφράσεις των ποιημάτων στα ελληνικά
ΘΕΣΠΕΣΙΟ ΠΤΩΜΑ
Είχα μια νυχτικιά κάποτε, που
έγινε τσούχτρα
έτσι για να τη φορέσω έπρεπε να γκρεμιστώ:
να γρονθοκοπήσω τον εαυτό μου ώσπου να πάρει τη μορφή
που απαιτούσε το περιεχόμενο,
να μαζευτώ σαν βράχος κάτω
από απροσμέτρητη πίεση, όπως όταν
τα ορυκτά μετασχηματίζονται
στο αντίθετό τους.
Όπως όταν φοράς μια νυχτικιά
πάνω από φράκο για χρόνια.
Το να κατουράς το τσίμπημα μιας τσούχτρας
λέγεται πως σε κάνει
να νιώσεις κανονικός ή βασιλιάς.
Όταν ήμασταν μαζί
στο σπίτι δίπλα στη θάλασσα,
υπήρχε ακόμα θάλασσα. Πριν
μείνουν ακυβέρνητα,
φράκο και νυχτικιά
κείτονται νεκρά, στη στεριά εκεί όπου
το κύμα ανέβαινε όλο και πιο ψηλά και αν
τα πέτα λένε κάτι τότε κάψτην
ώσπου να μείνει ένα ζευγάρι λιωμένα μανικετόκουμπα
που εκείνοι κατουράνε μέχρι να γίνουν κανονικοί.
Αναμένεται
αυτός να τη φιλήσει και να γίνει νυχτικιά.
Τον φοράει
για να τον γρονθοκοπήσει
ώσπου να βουλιάξει, μέχρι να πουν πως είναι
ανώδυνος όπως ένα σπίτι
ή κάποιο παρεμφερές
μαλάκιο που το παρασέρνει το νερό.
