Αμπερλουδαχαμίν:
Ξετυλίγοντας τη μούμια [στη Λάρισα]


«Λευτεριά
λευτεριά σ’ όσους είναι στα κελιά»,

ηχούσε στην Πλατεία Ταχυδρομείου
τέτοιες μέρες πριν από οχτώ χρόνια.

δικτατορίες

αριστοκρατίες

βασιλείες

δημοκρατίες

κάθε
πολίτευμα φέρνει και μία νέα κόμμωση

όχι
νέο κρανίο

του
εντολέα το κρανίο προσαρμόζεται

με
τα πάθη

με
τα ξίφη

με
τις χτένες

μα
όλες οι εντολές

κοίτα
τες πώς βγαίνουν απ’ την ίδια φύτρα


Ήταν μια
πανελλαδική κινητοποίηση για τους
πάμπολλους φυλακισμένους
που είχε
αφήσει πίσω του ο Δεκέμβρης του ’08.

κι
έψαξα για δουλειά στις αγγελίες

έψαχνα
κύκλωνα έψαχνα

μέχρι
που βρήκα μία που ‘γραφε

ζητείται
λαός για εξέγερση

έτσι
ακριβώς

και
τους πήρα τηλέφωνο αμέσως

και
τα συμφωνήσαμε


Αυτή ήταν η
πρώτη μου γνωριμία με την πόλη.
Τι
γνωριμία δηλαδή, σαν φάντασμα έμοιαζε.

Όλα κλειστά στη Λάρισα, κι όλοι
κλεισμένοι μέσα.

κι
αν με γδέρνανε τα λέπια της κοινής γνώμης

αν
με γδέρνανε λέει; μα σου τ’ ορκίζομαι

ορκοδοτώ
εδώ

ενώπιον
σκιών κι εκτοπλασμάτων

πως
όλη τη μέρα χάιδευα

την
ηλιοκαμμένη σάρκα της ουτοπίας

τη
δικιά σου δηλαδή

τι
άλλο να σου πω

τι
άλλη χρήση λέξεων να κάνω

σ’
όλη μου τη ζωή

το
πολίτευμα της θάλασσας προσκύναγα


Από τότε
κύλησε πολύ νερό στον Πηνειό,

αν
και τελείως άνυδρα

τα
χρόνια κύλησαν ποταμηδόν

δεν
κατάλαβα πώς ξέβαψε το χρώμα των ματιών
μου

έβγαινα
με τον κάμπο ραντεβού

στον
κάμπο

είχα
για έθνος μου τις σπηλιές που με κρύβαν

απ’
το έθνος

ξέχασα
το φύλο μου και έδινα φιλιά στα δέντρα

όμως
δεν παραπονιόμουν

ο Δεκέμβρης
έγινε σουβενίρ στο Μοναστηράκι,

πες μου πώς
γίνεται το φιλμ
να βασίζεται σε αληθινή
ιστορία
κι όλοι οι ηθοποιοί να είναι
όμορφοι;

και σ’ ότι με
αφορά προέκυψε ένα περίεργο βιβλίο: το
«Αμπερλουδαχαμίν»,

αν είναι
χρήσιμη η ποίηση
μ’ ακούει κανείς;
είναι
επειδή μας αχρηστεύει

που θα
παρουσιάσω, με την σύμπραξη τού Χαρίλαου
Τρουβά στο πιάνο,

τη Δευτέρα 13.2 στις
21:00, στο Καφενείον ‘Τα Κανάρια’, στην
Πλατεία Ταχυδρομείου.

με
συγχωρείς που μπερδεύω καμιά φορά

τη
ζωή μου με τη φύση μου

εσύ
θα καταλάβαινες

όλοι
οι άλλοι θα ξεκαρδιζόντουσαν

όπως
το κάναν δηλαδή με τα ποιήματά μου οι
δεσμοφύλακες

γελούσαν
πώς γελούσανε όταν τα διάβαζαν

γιατί
τα ποιήματα δεν είχαν ρήματα

τι
να τα έκανα στην απομόνωση τα ρήματα;


Στο χώρο θα
μπορείτε να προμηθευτείτε το βιβλίο
και το cd του Αμπερλουδαχαμίν.


να
σε ρωτήσω:
έχεις νιώσει ποτέ
να θες
να ξεχειλώσεις τον αφαλό σου
να μπει
λιγάκι φως στα σπλάχνα σου;

Είσοδος
με ελεύθερη συνεισφορά και χωρίς
βεβαιότητες.

https://www.youtube.com/watch?v=_9z-51h-F-E