ΝΙΚΟΣ Δ. ΠΛΑΤΗΣ,
“PRESTO O TARDI, το λεξικάκι που… παίζει με τον
θάνατο”,
εκδόσεις “ΝΕΦΕΛΗ”, 2001
Αν
σας κατατρύχει ο φόβος του θανάτου, πράγμα φυσιολογικό κι ανθρώπινο, δεν σας
μένει παρά να τον αντιμετωπίσετε. Είναι κρίμα να χάσετε όλη σας τη ζωή φοβούμενοι
το δεδομένο και άγνωρο τέλος της. Άλλωστε κάποτε θα σβήσει και ο ήλιος και το
ηλιακό μας σύστημα, και πιθανώς, λένε οι φυσικοί, το άπαν σύμπαν. Οπότε μη σας
πιάνει το παράπονο, συμβαίνει γενικώς. Και υπάρχουν πολλοί τρόποι
αντιμετώπισης. Μια επίσκεψη στον ψυχολόγο της γειτονιάς σας, μία διηνεκής
κρασοκατάνυξη, η φιλοσόφηση του θέματος (το γνωστό ευφυολόγημα του Επίκουρου,
για παράδειγμα), η προσκόλληση σε θρησκευτικές ιδεοληψίες, σας προτείνω την
φιλοσοφίζουσα (και διόλου θρησκόληπτη) μεταφυσική απολύτρωση του Βούδδα.
Επίσης, μα πάνω απ’ όλα, αν κάτι είναι (κατά την άποψή μου) σημαντικό σ’ αυτή
την διαδικασία είναι το ευγενές και μοιρόφιλο χιούμορ. Κάπως έτσι αντιμετωπίζει
το θέμα ο Νίκος Δ. Πλατής, αυτός ο δαιμόνιος ανατρεπτικός λεξικογράφος, ο οποίος,
αναφερόμενος στις πάντα επερχόμενες γενεές, γράφει στην εισαγωγή αυτού του
απολαυστικού του εγχειρήματος: “ ο θάνατος είναι μια πράξη υποχρεωτικής
γενναιοδωρίας από μέρους μας προς αυτούς…”
