1.
μια μικροσκοπική αράχνη ζει στο ταβάνι μου
εδώ και μέρες
περιφέρεται άσκοπα πάνω στο λευκό ουρανό
μοιάζει με μικρό πολύ μικρό μαύρο αστέρι
καμιά φορά φτάνει στην άκρη
την πιάνει απελπισία και γυρίζει πίσω
καμιά φορά σκέφτομαι να της ανοίξω το παράθυρο
ίσως θέλει να βγει στον ήλιο
ο ήλιος βέβαια ίσως είναι κάπως υπερεκτιμημένος
ίσως μια μέρα φύγει
ίσως χαθεί
πρέπει να είμαι προετοιμασμένη
όλες οι σχέσεις τελειώνουν
2.
ο Ι. ονειρεύτηκε πριν λίγο
ένα μαύρο κουνέλι
θυμάται πως ήρθε να του προτείνει
τη μετενσάρκωση του
-επίσης σε κουνέλι-
ο Ι. γύρισε πλευρό στο κρεβάτι
και προσπάθησε να θυμηθεί τι απάντησε τελικά
σε αυτή την πρόταση
το όνειρο άρχισε να μακραίνει και να θολώνει
κι ο Ι. αγκάλιασε σφιχτά
τα μαξιλάρια
πιέζοντας τα στο πρόσωπο του
ακούγοντας την καρδιά του να φουσκώνει σα μπαλόνι
ακούγοντας τις σταγόνες να πηδούν στο νιπτήρα
ακούγοντας το λεπτοδείκτη να κρατάει το ρυθμό
καθώς ένιωθε το σύμπαν να
διαστέλλεται και όλα
να απομακρύνονται
3.
κάποτε
θα γίνω επιτέλους
διάφανη
η λύπη μου δε θα ‘χει
μέρος
να κρυφτεί
θα τρέχω τα πρωινά
και μέσα απ’ την ανοιχτή καρδιά μου
θα περνά το φως
στα αόρατα μάγουλα μου
θα ‘ναι
ζωγραφισμένες
οι επιθυμίες μου
4.
συγκρούονταν κόσμοι και
κατακόκκινες επιθυμίες
στον κρύο αέρα των ημερών
το ξυπνητήρι δεν έκανε ποτέ λάθος
μικρές λέξεις
μόνο
και βιαστικά κόμματα
-γεμάτα αγωνία-
κρατούσαν το αρχείο μιας ζωής
που περίμενε την αρχή της
5.
ερωτευόμασταν ασταμάτητα
γράφαμε τις ιστορίες μας πάνω στις μουσικές των άλλων
διανύαμε κουρασμένες διαδρομές
παρατηρούσαμε για πρώτη φορά τα φώτα του κόσμου
και θέλαμε με δύναμη
νομίσαμε για μερικά λεπτά πως είμαστε
οι πρώτοι
που ξεγελάσαμε το θάνατο
είχαμε άλλωστε φτιάξει
για λίγο
τον καλύτερο αντιπερισπασμό
