ΑΝΝΑ ΓΡΙΒΑ,
“ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ”,
εκδόσεις “ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ”, 2015
Με
την τρίτη ποιητική της συλλογή η Άννα Γρίβα επιτυγχάνει πρώτον να εγγραφεί,
πια, στα μάτια μας ως μία αξιέπαινη και συγκεκριμένη φωνή στα λογοτεχνικά
δρώμενα της εποχής μας. Τα ζητήματα που φαίνεται να την απασχολούν σποράδην
στις προηγούμενες συλλογές της αναφύονται τώρα στο τρίτο της βιβλίο, θα έλεγα
σαφώς και συγκεκριμένα. Η συνέχεια, ως μόνος όρος και ορός, στην δομή της
μνήμης μας. Η οικογένεια ως κατάσταση εκ των ων ουκ άνευ. Οι νεκροί (μας) που
ποτέ δεν θα πάψουν να έρχονται (ή να τους καλούμε) στα ποιήματά μας, (κάπου εδώ
κρυφοκοιτάζει ο “νεκρόδειπνος”). Η εύθυμη συνύπαρξη με τα παιδιά και τους
αγαπημένους μας. Όμως πάντα να ελοχεύει η περίπτωση όλα να γκρεμιστούν από μια
φυγή, εκούσια ή ακούσια, που η Γρίβα τόσο ήρεμα και σεπτά δικαιολογεί. Είναι
δεμένη στη φύση όλων των πραγμάτων και γλυκιά (όχι όμως γλυκανάλατη) η ματιά
της Γρίβα, βαθιά ανθρώπινη και ουσιαστική. Δεύτερον, κι αυτό είναι δική μου
εμμονή, η Γρίβα εναρμονίζει τις σκέψεις της σε σύνολα όχι αναγκαστικά
συμπυκνωμένα, μα σίγουρα ούτε και μακρόσυρτα και φλύαρα, κάτι που θα
μπορούσαμε, ενίοτε, να της προσάψουμε για κάποια από τα προηγούμενα ποιήματά
της.
