Κάποιο βράδυ κρεπάλης
πριν ή μετά την ενοχή
Με μια σταγόνα κρασί στα
μηνίγγια
πριν ή μετά τον θάνατο
Τακτοποιείς ιστορίες στίχων
σ´ ευθείες παράλληλες
Πάνω ακροβάτες
Κάτω Καιάδας
σαν σώματα εραστών προτού
το τέλος.
Πίσω απ´ τη στροφή
Το φεγγάρι διαβάζει δήθεν
εφημερίδα
Τη νύχτα κανείς δεν σε
γνωρίζει.
*
Δεν περιμένουμε τα χέρια
Να μας μάθουνε το μυστικό
Πίσω από το μαύρο
Δεν θέλουνε και δεν μπορούν
Μαθαίνει η φωνή
στον ψίθυρο
Ετσι αδειάζουν οι παλάμες
χώμα
Το σώμα εκπαιδεύεται σε
κύκλους
Κι η μπάλα κάποτε
κατρακυλά
προς το ποτάμι.
*
– Το χρέος αρμόζει στον νέο
Πυγμαλίωνα –
Κάθε απόγεύμα τα αίματα
επιστρέφουν στις πληγές
τους
Μάτια πλημμυρισμένα
με νερά του Σιλωάμ
Σωροί σταυρών
Ανώνυμων κι επώνυμων
θανάτων
Και η τιμή υπέρογκη
Ψυχή πάνω απ´ τη σάρκα
Ποτέ
δεν εξοφλείται.
Για ν´ αντέξεις το σκοτάδι
Σκέψου πως είσαι μια Αλίκη
Σ´ εσένα τυχαίνει η φορά
που δεν υπάρχει κυνηγός
ν´ ανοίξει την κοιλιά του
λύκου.
*
Αποτρόπαια χρώματα
στο άδειο του γυαλιού
Στην ανάσα του όχλου
Πεθαίνεις για πάντα εκεί
Στο άγγιγμα του
ακροδάχτυλου
Κι αν είναι της φυλής που
κουβαλάει πάνω της την
πίσσα,
Τουλάχιστον να σμίγαμε σε
ένα κομμάτι ουρανού
Ως άνθρωποι
μια νύχτα.