Μεγαλοβδόμαδο
Ρωτούσανε και απαντούσανε.
Η απάντηση να γεμίζει στην ερώτηση –
κι αλλάζαν θέσεις απ’ το κενό στο γεμάτο
έτσι, από αλλαγή. Η Απάντηση και η Ερώτηση:
θηλές από ζυγαριάς μπακάλη.
Ο Τσος παίζει με λέξεις πασούλες στοχευμένος
στα γεννητικά όργανα. Που φωσφορίζουν,
απ’ τις γιρλάντες που ‘χουν κρεμάσει
σκοτίναχτες με αλήθειες από πέρλες φω στο λαιμό.
Ο γιός της Είναι.
Ο γιός δεν ήταν νεκρός.
Απ’ το Ιορδάνιο νερό ο Μοναδικός.
Ούτε κι ο μοναδικός που πέρασε στο βρύσης.
Καλο ειναι να παιζεται σουρεαλιστικα παιχνιδια ,εκατο χρονια μετα το σουρεαλισμο….καποτε θα καταλαβεται πως η ποιηση ειναι η γλωσσα φορτισμενη με νοημα στον ανωτατο βαθμο…..Αθ.Κριτς.
Επειδή σας έχω ξαναδει κε Κριτς να αναφερεστε στο τι ειναι και τι δεν ειναι ποίηση, γράψτε μας επιτέλους το ιδανικό ποίημα, να έχουμε να μαθαίνουμε…