Ποιήματα – Άλεξ Λακάκη

Ο Ροντέν φτιάχνει το Φιλί.
Το Φιλί εκτεθειμένο στην αδιακρισία πέφτει και σπάει.
Ο φον Λίντεμαν επιχειρεί να τετραγωνίσει τον κύκλο. Περήφανος αποδεικνύει το αδύνατον της επίλυσης.
Ο Ντίλαν ρωτάει το γιο του
τι θα κάνει ύστερα απ’ όσα έζησε:
I’ll stand on the ocean until I start sinkin’.
Το πεπόνι είναι καρπός:
κίτρινος, στρογγυλός, λείος γραμμωτός, αρωματικός, ωοειδής
πρασινωπός, γλυκός, σαρκώδης, μαλακός με καρδιά: πολυάριθμοι σπόροι.
Τρώγεται αποκλειστικά το καλοκαίρι.
H Αγία Ρίτα της Κάσια παραχωρεί το δικαίωμα στο παραλήρημα
ως προστάτιδα των ακατόρθωτων πραγμάτων ζητώντας ένα ρόδο το Γενάρη.
Μόνο έτσι το αγκάθι γίνεται πέταλο.

Επαγωγή

Τέτοιες προσεγγίσεις γεννούν φυσικά προβλήματα.
Όπως αυτό των ρόλων και της ενσάρκωσης.
Ιδίως αν τους πάρεις στα σοβαρά, όπως αναμένεται. Κάτι πολύ κύριοι γίνονται κήρυκες.
Κάθετες ευθείες γίνονται μπάτσοι.
Και οι γυναίκες συνήθως μητέρες. Όλα αυτά ιερά.
Τα εμπλεκόμενα σώματα
ενδίδουν στο βιασμό με τρυφερότητα.
Οι θεμελιώδεις δυνάμεις χύνουν γλυκά.

∫ γίνεσαι αγενής, μη ∫

Το πρόβλημα με την αγένεια
είναι ότι εκλιπαρεί πορνικά— όπως και η ευγένεια. Για αποσιώπηση, υπάρχει βέβαια η βότκα.

Το πρόβλημα με τη βότκα
είναι ότι μπορείς να την πιεις για πρωινό. Έτσι μπορείς να εγκαταλείπεις.

Το πρόβλημα με την εγκατάλειψη
είναι ότι δεν μπορείς να ταξιδέψεις πίσω στο χρόνο: όλες οι καλές φιλοδοξίες είναι ήδη πιασμένες.

∫ σε πονάει για λίγο αυτό ∫

Το πρόβλημα με τον πόνο
είναι ότι δε σου ανήκει ακριβώς
είσαι συνέπεια του— (άλλου· εξού και ιερός).

∫ έτσι τίθεται το ζήτημα της σύλληψης ∫

Το πρόβλημα με το άμωμο της σύλληψης
είναι φυσικά το οξύμωρο: και με την πιο ιδεαλιστική ακόμα κάπως ιδρώνεις. Τα σηκωμένα μανίκια είναι δηλαδή προϋπόθεση.

∫ ωστόσο μιλάς για ύπαρξη ∫

Το πρόβλημα με την εσωτερικότητα
είναι ότι η φωνή της ακούγεται καλύτερα σε φάλτσο: το άφατο σημειωτικά, κι έτσι.

∫ η περιέργεια εντούτοις παραμένει ∫

Το πρόβλημα
είναι ότι το ίδιο κάνει στωικά και η γάτα.

Λύση 10

Σε κατάπια

και εξαφανίστηκες.

∫ όταν το άγγιγμα
έφτασε στον καβάλο
έγινες ποίημα ∫

/ˈɑːftəmaθ!/

∫ It was good what we did yesterday
and I’d do it once again ∫

Στο φιδάκι
σκοπός είναι να φτάσεις
στο τετράγωνο 100. Κατά τη διαδρομή συναντάς βοήθειες ή εμπόδια.

∫ skip a life completely
stuff it in a cup ∫

Π.χ. αν σταματήσεις στη σκάλα πας μπροστά
ενώ το κεφάλι του φιδιού σε καταπίνει και γυρίζεις πίσω.

∫ linger on
your pale blue eyes ∫

Oι λέξεις
είναι shortcuts της εμπειρίας του παιχνιδιού — η καρτ ποστάλ ενός προορισμού που
έχεις ήδη επισκεφτεί. Τα κενά είναι δύσκολα: γεμίζουν μόνο απ’ τον εαυτό τους
και παραμένουν κενά.

∫ thought of you as my mountaintop
thought of you as my peak ∫

Λου, ούτε τα σκυλιά δε γαυγίζουν εδώ.
Αν ανέβω τη σκάλα
θα περπατήσω ξανά στο δρόμο τρώγοντας ένα μήλο.

*O αγγλικός στίχος στο Κλάσμα είναι απόφθεγμα του φιλόσοφου Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν. Οι αγγλικοί στίχοι στο /ˈɑːftəmaθ!/ είναι από το τραγούδι του Λου Ριντ (The Velvet Underground), Pale blue eyes.

Η Αλεξάνδρα Μουρατίδου (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Άλεξ Λακάκη) ζει στη Σουηδία. Εργάζεται ως υποψήφια διδάκτωρ στη Γνωστική Σημειωτική στο κέντρο Λογοτεχνίας και Γλωσσολογίας του Λουντ πανεπιστημίου και ως βοηθός εκδότη στο επιστημονικό περιοδικό, Public Journal of Semiotics. Ποιήματά της στα αγγλικά έχουν δημοσιευτεί ηλεκτρονικά. Τα παρόντα ποιήματα είναι μέρος από το αδημοσίευτο ποιητικό της βιβλίο, Αν-ν.