Νέα κυκλοφορία: έμελος του παναγιώτη σ. Αντωνιάδη
Στην πρώτη ποιητική του συλλογή, έμελος, ο παναγιώτης σ. αντωνιάδης κάνει μια καταβύθιση εξομολογητική στις πιο ενδόμυχες πτυχές της ζωής των κουήρ ατόμων. Εκκινώντας από την οικογενειακή ζωή, με ιδιαίτερη τόλμη και με αφετηρία του την ψυχαναλυτική σκέψη, τέμνει με ανεπιτήδευτο λυρισμό και αποδομεί την εικόνα του πατέρα, «και εσύ γιατί μου έμαθες τελικά να μοχθώ για την αγάπη σου;» του ομολογεί, απεικονίζοντας την δυσκολία που βιώνουν τα αρσενικά να εκφράσουν συναισθήματα κι έπειτα προχωρά σε μια θαρραλέα απεικόνιση της γυμνότητας των σωμάτων και τελικά της απόσπασης των γονέων από τους ρόλους τους, ώστε να τονιστεί η ένσαρκη ανθρώπινή τους υπόσταση, θυμίζοντας ποιήματα του Όσιαν Βουόνγκ. Το βιβλίο διατρέχει η σύγχρονη αγωνία του απομονωμένου ατόμου να ενωθεί με άλλο σώμα, η πάλη με τον εαυτό του, «δεν έμαθα ποτέ να ζω στα μέτρα που ορίζει η ψυχή μου», η ενσωμάτωση μιας αίσθησης αποτυχίας και η συνείδηση του λάθους που εγγράφεται στην ψυχή των κουήρ ατόμων από τα μικράτα τους, αλλά και η αγωνία των ορίων, ενός περιορισμού ακόμη και εγκλωβισμού σε ένα σκοτεινό κενό εντός του ίδιου μας του χώρου «το δωμάτιό της ήταν/ σκοτεινό ένα σχεδόν τετράγωνο με σκιές /ακαθόριστο στη γεωγραφία του κενού με όρια /απέραντα να φοβάται το χέρι να απλωθεί στο /απέναντι σκοτάδι». Με τον έμελο να είναι ακριβώς η κατάσταση που συνιστά το αντίθετο της ανεμελιάς, το κουήρ υποκείμενο διεκδικεί την ορατότητά του με έντονο, περίτεχνο και μαστόρικο λυρισμό, εκφράζει την σωματική του δίψα, το οικουμενικό συναίσθημα της απώλειας γονέων, αλλά και ερωτικών συντρόφων, παλεύοντας τα δικά του σκοτάδια, σε έναν κόσμο όπου θέλουν να «κρατιέται η καθεμία από το κορμί της/ βρεγμένη και τρεμάμενη στη μικρή σανίδα της ζωής της / που ίσα ίσα χωράει την εξάντληση και τις φιλοδοξίες της».
Νικόλας Κουτσοδόντης
Στοιχεία βιβλίου
ISBN: 978-618-5928-17-9
Αριθμός σελίδων: 89
Διαστάσεις: 14,5 Χ 21
Τιμή: 10,60
Επιμέλεια: Βάγια Κάλφα
Έτος έκδοσης: 2025
Είδος: Ποίηση
Δείγμα γραφής:
ο έ ρ ω τ ά ς μ ο υ έ γ ι ν ε α ν θ ρ ώ π ι ν ο ς
δεν έχω τίποτα δικό του
ούτε ένα γράμμα με δυο λέξεις και σφραγίδες
ή κάτι που να ’παιζε στα δάχτυλά του
και στο μυαλό μου έρχεται συνέχεια
χωρίς να υπάρχει κάτι να τον θυμίζει
και τον νοσταλγώ
κάθε φορά που υπολογίζω ημερομηνίες και προθεσμίες
λες και μου ’χε δώσει σημείο συνάντησης στον χρόνο
και του κρατάω μούτρα
για μια δυο μέρες
που η αργοπορία του αυτή τόσο μου στοιχίζει
και το σώμα της απουσίας του με χορταίνει ακόμα
και ανατριχιάζω
γιατί μέχρι και η αφή μου ξεγελιέται τόσο εύκολα
όταν γλείφω τα δάχτυλά μου κάτω από το σεντόνι
και χάνω το μέτρημα καθώς γλιστράς ακόμη μέσα μου
Βιογραφικό:
Ο παναγιώτης σόκας αντωνιάδης γεννήθηκε το 1988 και μεγάλωσε μεταξύ Λιτοχώρου Πιερίας, Θεσσαλονίκης και Φούρκας Χαλκιδικής με γονείς εκπαιδευτικούς, την Καίτη και τον Ηλία, και έχοντας για παρέα την αδερφή του, Ελένη, και πολλά ζώα συντροφιάς. Σπούδασε Νομικά αλλά συνεχίζει να διαβάζει, να σκέφτεται και να γράφει παράλληλα προς τις Σπουδές Φύλου και Σεξουαλικότητας, τη φιλοσοφία και την ψυχαναλυτική θεωρία, ενώ τα τελευταία χρόνια ζει στην Αθήνα. Ο έ μ ε λ ο ς είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή που εμπεριέχει ποιήματα από τα εφηβικά του χρόνια έως και σήμερα.
