Σινέ-Ημερολόγιο: «Μείναμε Σπίτι»
Love streams (1984): Και είσαι σίγουρη ότι ερωτεύτηκες τον Κασσαβέτη. Και λες μέσα σου «Μου τον έφαγε η πουτάνα η Τζίνα Ρόουλαντς». Τελικά, καταλήγεις βέβαιη πως μόνο εκείνη θα τον άντεχε τέτοιος που ήταν. Εσύ,-μάλλον- τον παράτησες. «Χάρισμα της» λες και τρέχεις στην τουαλέτα. Κατουριέσαι και πεινάς.
If (1968): Η βία γεννά βία. Κι η βία δεν είναι η λύση. Κι αν τα ‘χετε ακούσει κι αν τα ‘χετε δει, εδώ η βία σε υπνωτίζει. Βόσκει σαν χοντρή αγελάδα σε χωράφια στο Πήλιο. Παχαίνει μέρα με τη μέρα και λίγο πριν να γίνει μπριζόλες κόντρα ή ταλιάτα σε ένα χάι κλας εστιατόριο εκρήγνυται. Εντόσθια κι αίματα πετάγονται παντού.
Boogie Nights (1997): Αχ και να μουνα ένα άστρο λαμπρό, ένας αστέρας του Χόλιγουντ. Γυναίκες και πισίνες και χάδια και μασάζ και χαβιάρια. Ζωή και κότα. Και τότε πέφτω πέφτω πέφτω βουλιάζω και να ‘μαι στην επιφάνεια, εγώ και το πουλί μου, επιπλέουμε, ουρλιάζουμε κι ένα αεροπλάνο που περνάει δεν μας είδε ποτέ.
The army of shadows (1969): Κι είναι κι ο πόλεμος που είναι «κακό πράγμα». Και είναι που στο χουνε πει και το βαρέθηκες. Και είναι κι ο Μελβίλ κι η μεθυστική υπόγεια αφήγηση κι ο πόλεμος που πάντα θα ναι κακός. Κι είμαστε όλοι πολεμιστές κι όλοι τελικά κακοί. Κι ο πόλεμος δεν τέλειωσε –ακόμα.
Only Angels have Wings (1939): Το να παρακολουθήσεις από κοντά τη γέννα των κλισέ και των σεξιστικών χολιγουντιανών στερεοτύπων δεν τα μετατρέπει ποτέ σε τροφαντά χαριτωμένα μωρά. Με τρόμο διαπιστώνεις ότι γεννήθηκαν ενήλικες ταγμένοι να καταστρέψουν συνειδήσεις και –δήθεν- τέχνες.
Close encounters of the third kind (1977): Όταν ο Σπίλμπεργκ νομίζει ότι κάνει επιστημονική φαντασία, ο Ταρκόφσκι μεθαέι με τον Κιούμπρικ.Ο Κιούμπρικ αναρωτιέται αν η τέχνη είναι μαλακία, ο Ταρκόφσκι δε μιλάει. Ο Κιούμπρικ τον βρίζει σε μεθυσμένα Αμερικάνικα. Ο Ταρκόφσκι κάτι ψιθυρίζει σε μεθυσμένα Ρώσικα. Ο Κιούμπρικ αναρωτιέται πώς θα μιλούσαμε αν ήμασταν όλοι μουγγοί. Ο Σπίλμπεργκ δεν πίνει, προσέχει τη σιλουέτα του.
Once upon a time in the West (1968): Είμαι σκληρός καουμπόι κι έχω δυό μέτρα μπόι. Νομίζω ότι αρέσω στα κορίτσια, αλλά αυτά με βαριούνται.
An angel at my table (1990): Αν η ομορφιά είχε φωνή και κώλο, θα καθόταν εδώ για πάντα φωνάζοντας ότι επιτέλους βρήκε πατρίδα και τρώγοντας γαριδάκια ή καπνιστό σολωμό.
The long day closes (1992): Η αιώνια εφηβεία. Αυτή που, εδώ, μπατάρει ανάμεσα σε αίθουσες σινεμά, όμορφα αγόρια και σεξουαλικά ένστικτα. Κομμάτια εαυτού ουρλιάζουν πως ναι ήμουν κι εγώ εκεί.
Gimme shelter (1970): Οι Rolling Stones σέξυ, κοκκαλιάρηδες με καμπάνα παντελόνια και περίεργα φουλάρια. Οι Rolling Stones επαγγελματίες. Οι Rolling Stones υπέυθυνοι ανεύθυνοι. Θρησκεία ο πιστός κι όχι ο θεός του. Ντυθείτε χίπηδες και βγείτε στα χωράφια. Δεν είχαμε ποτέ Απόκριες.
