Photo:Gregor Salovir
«Χαρτί
υγιείας»
είναι
η
απάντησή
σου στην ερώτηση
ποια
θα είναι η πρώτη μας αγορά
όταν
συγκατοικήσουμε.
«Και
τα σκεπάσματα.»
Που
για μένα μάλλον βγάζει νόημα,
γιατί
τα δικά μου τα ροζ δεν σου πάνε.
Προδίδουν
πως κοιμάσαι κάπου
αλλού,
παρόλο
που μέσα τους μοιάζεις σαν ενδεδυμένος
σε
κάποιο καινούριο, ανοιχτό δέρμα –
και
εγώ δεν θα ήθελα να ήσουν κάπου
αλλού.
Πες
μου όμως – πιστεύεις πως κάτω από τα
σκεπάσματα
που
πάνε και στους δυο ονειρευόμενους
ο
άνθρωπος ονειρεύεται μόνο κοινά όνειρα;
Και
ποιο
διαμέρισμα
να ονειρεύεται άραγε εμάς,
το
να το γεμίσουμε με πίνακες και βιβλία,
να
βάλουμε πετσέτες στην κρεμάστρα, να το
ντύνουμε με την
μυρωδιά
του κάρυ και της σιταρένιας μπύρας τα
ελεύθερα βράδια;
Μάριμπορ
1
Κίρα.
Δες, μύγα. Να την, την μύγα. Πώς
αλλάζει
την κατεύθυνση και εκτοξεύεται στην
κρεββατοκάμαρα.
Πώς παίζει το λαδί της
βλέμμα
για
να δει που βρίσκεται.
Πώς
πίστευα ότι με την κομψή της
παρουσία
θα καταπολεμώ πιο εύκολα
τα
γυμνά βαρίδια της ανησυχίας. Ότι
νιαουρίζοντας
θα τα
διώξει
μακριά.
Πώς
αντί γι αυτό της μάθαμε λίγες
λέξεις.
Μύγα. Γάτα. Πάψε.
Καλή.
Πώς
μου μάθανε λίγες λέξεις.
Φρόνιμη.
Ευγενική. Καλή.
Πώς
γίνεται περισσότερο εντολή παρά
φιλοφρόνηση.
Πώς εύχομαι για τον εαυτό μου
να
ήξερα να υποακούω μόνο όταν το
πάρω
απόφαση. Πώς περιμένω απ‘
αυτήν
να
με υπακούσει κάθε φορά.
Μύγα.
Μαλακό πατουσάκι. Καλή.
Το
φεγγάρι
η
ώρα είναι 15.54
είμαι
στο τρένο για την Λιουμπλιάνα
ξαφνικά
μ‘
ενοχλεί το μεγάλο πορτοκαλί φεγγάρι
κρύβεται
πίσω από το πλέγμα των δέντρων
λες
και με κοιτάει
μου
φαίνεται πως εγώ και το φεγγάρι
πως
εμείς στεκόμαστε και πως
το
τοπίο είναι εκείνο που κινείται
μας
διακόπτει ο ελεγκτής
ήρθε
να κοιτάξει το εισιτήριο
καθώς
εγώ και το φεγγάρι στεκόμαστε και
κοιτιόμαστε
και
το τοπίο είναι εκείνο που είναι ανήσυχο
και
το τοπίο είναι εκείνο που δεν θέλει να
γυρίσει σπίτι
μα
εγώ έχω το εισιτήριο τρένου και το μεγάλο
πορτοκαλί
φεγγάρι και η ώρα είναι 16.02
και
ο ελεγκτής έχει ελέγξει όλα τα εισιτήρια
Ένα
δροσερό πρωί
Μέσα
στο
σπίτι
ακούω
ένα
λεπτό νιαούρισμα.
Θα
την είχε κλείσει μέσα ο πατριός μου
φεύγοντας
για
την δουλειά, πάλι καλά
που
είμαι άνεργη και στο σπίτι.
Μάλλον
θέλει να καλέσει την μαμά της,
αντί
γι‘
αυτήν
όμως κάλεσε εμένα –
ψηλό,
ανθρώπινο σώμα
που
το πόδι του
ανά
πάσα στιγμή απειλεί να λυγίσει
και
να φέρει καταπάνω της και το χέρι, πρόθυμο
για χάδια.
Στο
συζυγικό κρεβάτι, στο γραφείο,
στο
παιδικό δωμάτιο όμως –
άφαντη.
Τότε
συνειδητοποιώ
πως
η
δράση
εκτυλίσσεται
έξω από αυτούς τους τοίχους,
πάντα
κάπου έξω.
Εκεί
το δροσερό πρωί υπόσχεται 30 βαθμούς.
Εκεί
οι γάτες θα καλέσουν όποιον θελήσουν.
Η
Αγγέλα
Νομίζω
πως σήμερα έρχεται η αποκλειστική.
Εκτός
αν η Γκάμπιτσα αντικαταστήσει την
Γιάννα.
Με
δυσκολία παρακολουθώ το πρόγραμμά τους,
και
όλα αυτά τα χάπια – ποτέ δεν ξέρω
πότε
πρέπει να τα πάρω.
Νομίζω
πως σήμερα θα βγω λίγο στον κήπο.
Ακόμα
και το χειμώνα πρέπει τα πράγματα να
μπουν σε μια τάξη.
Λίγο
μου λείπουν οι καιροί που η Γκάμπιτσα
και
η
Νίνα ακόμα έμεναν εδώ, όποτε η μικρή δεν
ήταν στο νηπιαγωγείο
ποτίζαμε
τον κήπο μαζί, ψήναμε βάφλες σε μορφή
καρδούλας.
Ήρθε
η Γκάμπιτσα. Θέλει να μη φάω μόνο σούπα
και σαλάτα.
Όσο
συμμαζεύει, θα λύσω ένα σταυρόλεξο.
Μ‘
αρέσουν τα μεγάλα, τα λύνω πολύ καιρό.
Ξέρω
τις απαντήσεις.
Μέτα
μπαίνει ένα νεαρό κορίτσι και
δεν
είμαι σίγουρη αν ξέρω ποια είναι.
Την
ρωτάω αν νοιάστηκε
να
έχουν οι κότες τροφή και νερό.
«Εδώ
και είκοσι χρόνια δεν έχουμε κότες»,
μου λέει.
«Νομίζω
πως θέλω να ξεκουραστώ τώρα»,
λέω.
Δεν
ξέρω τι άλλο να πω.
*
H
Nina
Medved
(1989) είναι ποιήτρια, παραγωγός πολιτισμού, φωτογράφος, συντάκτρια
και μεταφράστρια από την Σλοβενία. Έχει
σπουδάσει Συγκριτική και Γαλλική
Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της
Λιουμπλιάνα. Το 2019 κέρδισε το βραβείο
για τον Πιο Υποσχόμενο Νέο Λογοτέχνη
(Φεσιβάλ Urška)
και θα παρουσιάσει την πρώτη της ποιητική
συλλογή το 2020. Ποιήματά της έχουν
μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά, τα
γερμανικά, τα ιταλικά, τα κροατικά και
τώρα στα ελληνικά. Κατά καιρούς παρουσιάζει
ποιητικές περφόρμανς και έχει τον τίτλο
της πρώτης Σλοβένας νικήτριας στο poetry
slam
(2016).
Ως
παραγωγός, βοηθάει στην γέννηση/ίδρυση
διάφορων φεστιβάλ: το Slovene
Book
Days
στο Μάριμπορ, το FestivalPranger
που είναι αφιερωμένο στην κριτική της
ποίησης, το φεστιβάλ μετάφρασης
PrevodniPranger
και συνεργάζεται με την μοναδική γαλλική
Έκθεση για ποίηση νέων ποιητών, το Marché
de
la
poésie
jeunesse.
Ως
εκδότρια, έχει εκδώσει μερικές μοναδικές
ποιητικές συλλογές, ενώ διαχειρίζεται
και την ιστοσελίδα MladE–objave
που
ασχολείται με νεαρούς συγγραφείς και
λογοτέχνες.
Συνδυάζει
τις ποιητικές συλλογές με φωτογραφίες,
πορτραίτα ποιητών δημιουργώντας έτσι
νέα διαφορετικά πρότζεκτ τέχνης.
Μεταφράζει
κυρίως Γάλλους συγγραφείς, αλλά όχι
αποκλειστικά:
Andreï
Makine,
Jean
Teulé,
Guy
Goffette,
Albane
Gellé,
Pierre
Soletti,
Étienne
Lécroart,
Vincent
Tholomé,
ThanosGogos,
Elena
Prendjova.
Είναι,
επίσης, καθοδηγήτρια σε μια
ομάδα μαθητών Γυμνασίου-Λυκείου ταλαντούχων στη λογοτεχνία.
