Εκδ. Μελάνι
Σκέψου
να είχαμε μαζί ένα παρελθόν.
Να είχαμε γνωριστεί παιδιά
σε κάποιο εξοχικό
να μας έδεναν
μεσημέρια με ζέστη
βαρετά κι ιδρωμένα
και βράδια με λουκουμάδες
και παγωτά στις πλατείες.
Και να βρισκόμασταν τώρα ξανά
και να ‘κλειναν ξαφνικά
τα χρόνια
πόρτες συρόμενες πίσω μας
και στα τετράδια να γινόταν
οι παρατατικοί
μέλλοντες διαρκείας.
*
Άνοιξα ένα σύκο
και είδα τη νύχτα
που καταπίνει
σιγά σιγά
τον Αύγουστο.
*
Ευτυχώς που ήρθες.
Δεν άνοιξες τη θάλασσα
στα δύο
δεν μετακίνησες οροσειρές
δεν έβαλες εσύ μπροστά
το μοτεράκι που πολλαπλασιάζει
τη ζωή
δεν γύρισες τον κόσμο μου
τα πάνω κάτω
δεν έγινες το πρωί, το βράδυ μου,
το Σαββατοκύριακό μου
δεν κυλιστήκαμε σε κύματα,
χορτάρια και σεντόνια
δεν φτιάξαμε σπίτια,
παιδιά υποσχέσεις.
Μ’ ακούμπησες στον ώμο,
γύρισα
και με είδα.
