Ένα ποίημα από τη “Δυνάστρα Μήτρα” (Εκδ. Θράκα, 2018)
της Ευσταθίας Παύλου-Κατράκη
Πέμπτη 4 Μαΐου απόγευμα.
Γιατρεύομαι;
Για μία ακόμη φορά με εξέτασε ένας νέος γυναικολόγος.
Δυστυχώς κυρία μου η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά.
Δεν βρίσκουμε απολύτως κανένα πρόβλημα στην μήτρα σας.
Είστε ικανότατη να τεκνοποιήσετε.
Ενημερώστε τον σύζυγό σας ότι ίσως θα πρέπει εκείνος να
κάνει τεστ γονιμότητας.
Δεν έχετε σύζυγο;
Θέλετε όμως να κάνετε παιδιά, έτσι δεν είναι;
Όχι; Και τότε τι ακριβώς ψάχνετε; Αν είστε υγιής;
Δεν σας καταλαβαίνω, ειλικρινά δεν σας καταλαβαίνω
κυρία μου.
Γυμνή
ακροπατεί ανάμεσα στο χθες και το αύριο
Μια φουντωτή κόκκινη ουρά παγωνιού
Σκεπάζει την πλάνη τους
Πλατάνια κρέμονται απ’ το κεφάλι της
Και το ρολόι του κόσμου
Μια ανάσα από το 12 ακριβώς
Και όπως κτυπάει
Πουλιά και ψάρια
Γεννάνε στα μαλλιά της
