Στην ακριβή
ομορφιά της γης σου
μεγαλώνει
και τη δύναμή του αντλεί
δέντρο-κορμός
ανεξάντλητη
πηγή
κάθετης
επιθυμίας
που τον
περιβάλλοντα χώρο
ξεχειλίζει
και τον
διαστέλλει
στο άπειρο
(Η
σάρκα της Αυγής – Εκδόσεις Oberlin
– 1990)
Ποίηση,
το δάχτυλο
της λέξης
στο στόμα
της σιωπής
(Χαλινάρι
στην καρδιά – Εκδόσεις Κύκνος – 2013)
Αργό, τόσο
αργό
το δέντρο
ξεγυμνώνεται κάτω από το διαπεραστικό
βλέμμα
μαύρο, τόσο
μαύρο στο επισκεπτήριο των κλαδιών
ξε-χωρίζει
το πουλί
μια νότα,
μονάχα μία
λευκή, τόσο
λευκή
μια φωνή
γυμνή
πεισματάρα
σαν την έρημη
παιδική ηλικία…
(Απ’
άκρη σ ’Άκρη – Εκδόσεις Arcam
– 1985)
Ανοίγει την
γκρίζα κοιλιά
του ουρανού.
Με το μαχαίρι
ανάμεσα στα δόντια
ψάχνει τα
σωθικά
για να
ξεριζώσει
ό,τι θα
μπορούσε να είχε απομείνει
απ’ το Θεό
(Λεκέδες
στο φόρεμα – Εκδόσεις Κύκνος – 2009)
Είσαι η
ελευθερία μου,
ο χώρος μου,
το τραγούδι μου,
ο βαθύς
παφλασμός μου
στο οικείο
μυστικό
των ακτών
που συναινούν.
Είσαι το
ίχνος,
το βήμα που
ακολουθεί το άλλο βήμα,
ο δρόμος που
προχωρά
προς τη
φλογερή θερμότητα,
η δύναμη της
δίψας,
το καταλάγιασμα
του ανέμου.
Η ελευθερία
μου είσαι,
φιλί που
ανοίγει
και τον κόσμο
καλεί.
(Εδάφη
Απογείωσης – Εκδότης Ανκριέ – 1994)
Τώρα πια,
περπατάς
χωρίς στήριγμα.
Από δέντρα
τραβηγμένα στην άκρη του δρόμου
δεν θα ανάψεις
φωτιά ούτε θα φτιάξεις μπαστούνι.
Μέσα στη
γοητεία του αστεριού
δεν λάμπει
κανένας ποιμένας.
Από μασημένο
ψωμί,
δεν κρατάς
πια προμήθεια
λέξης.
Το χτύπημα
μόνο μετράει
του γάργαρου
νερού που προσφέρεις
στων ημερών
σου τη δίψα.
(Χαλινάρι
στην καρδιά – Εκδόσεις Κύκνος – 2013)
Πατέρα μου
νυχτοσκέπαστε
που τις μέρες
μου κάνεις
λευκές από
απουσία,
καθρέφτη που
τον ουρανό γοητεύει
για να μιλήσει
μάταια
στην σχιστόλιθη
γη.
Πατέρα μου
καλυμμένε
απ’το μυστήριο
του θανάτου,
του δικού
σου, θα ήθελα να κρατήσω
τη δονούμενη
νεότητα,
το γέλιο
κομμένο στα τέσσερα
ανάμεσα στις
όχθες του κόσμου,
τη μέτρια
ευαισθησία
που στην
παιδική ηλικία
διαμόρφωσε
τα πρωινά μου.
Πατέρα μου
που
με γέννησες
στην αυγή
ενός έρωτα,
αυτό που
μένει από εσένα
θα είναι φως
για να φωτίζει
τα βήματά μου,
λίχνος στο
δρόμο
της επιστροφής.
(Χαλινάρι
στην καρδιά – Εκδόσεις Κύκνος – 2013)
*
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΣΗΜΕΙΩΜΑ
Με καταγωγή από τη Λυών όπου
σπούδασε λογοτεχνία, η Ιζαμπέλ Πονσέ-Ριμώ,
γεννημένη το 1947 έζησε για καιρό σε
διάφορες περιοχές της Γαλλίας και του
Βελγίου πριν επιστρέψει στις αρχικές
της ρίζες. Δημοσιεύει από το 1985.
Δεκατέσσερις τίτλοι ποίησης έχουν
εμφανιστεί μέχρι σήμερα. Έχει τιμηθεί
με πολλά βραβεία μεταξύ των οποίων αυτό
της Εταιρείας Συγγραφέων της Αλσατίας
και της Λωραίνης το 1994. Η ποιητική
περιπέτεια την οδήγησε σε απροσδόκητα
μονοπάτια : μετάφραση θεολογική,
συγγραφικό έργο στους κόλπους μιας
μεγάλης εταιρείας πετρελαίου ανάμεσα
στα άλλα. Δημιούργησε και εμψύχωσε για
πολλά χρόνια ένα εργαστήρι ποιητικής
έκφρασης για παιδιά. Κατά τη διάρκεια
λογοτεχνικών βραδιών, παρουσίασε
πολυάριθμους ποιητές και το έργο τους.
Δίνει
μεγάλη σημασία στη ζωτικότητα που φέρνει
η συνεργασία με άλλες μορφές τέχνης και
αγαπά να στηρίζει την γραφή της σε
συναντήσεις με καλλιτέχνες, συγγραφείς,
ζωγράφους ή μουσικούς.
Τα
ποιήματά της μεταφρασμένα στην Ρουμανία,
την Βουλγαρία, την Αλβανία, την Πορτογαλία,
την Ισπανία, το Βέλγιο, έχουν εξίσου,
εδώ και πολλά χρόνια, μελοποιηθεί από
τον συνθέτη Νταμιέν Σαρόν και τραγουδηθεί
στην Γαλλία και το εξωτερικό.
