Κυρίαρχο στοιχείο στην νέα
ποιητική σύνθεση του Κώστα Παπαγεωργίου είναι το βλέμμα. Ο ποιητής μας βοηθά να
εξασκήσουμε την όραση, να διαπιστώσουμε πως ο κόσμος δεν είναι μόνο αυτό που
φαίνεται με την πρώτη ματιά, αλλά πως υπάρχουν κι άλλα επίπεδα, που χρειάζονται
την βοήθεια της πίστης για να εντοπιστούν. Η ποίηση του Παπαγεωργίου δεν είναι
θρησκευτική αλλά οραματική. Θα μπορούσα να πω πως είναι ένας σύγχρονος Μπλέικ,
όπου η μεταφυσική υπηρετεί την ανατροπή. Η ποίηση του Παπαγεωργίου αποτελεί από
μόνη της μια ιδιαίτερη πατρίδα. Οι κάτοικοί της είναι εκείνοι που πιστεύουν σε
αυτή την ανατροπή των δεδομένων. Το Έκτακτο
δελτίο καιρού είναι μια ελεγεία για τις χαμένες μας ελπίδες, ένα μανιφέστο
για το βλέμμα. Παραθέτω μερικούς στίχους για του λόγου το αληθές:
Από το ένα
μάτι στο άλλο απλώνεται εικόνα τερπνή και από το ένα βλέμμα στο άλλο κλωστή
περασμένη κρυφά σε μάτι βελόνας αδιόρατης
σελ. 11
Το αίμα
εξάλλου δεν κληρονομείται ειδάλλως με ίχνη θα έραινα τον δρόμο της επιστροφής
σου στο φλεγόμενο οικογενειακό δέντρο έστω με ένα όνομα τεφρό και στις έρημες
εκτάσεις του μετώπου σου θα ύψωνα της ηλικίας μνημεία περίλαμπρα
σελ. 17
Οι
δύσπιστοι στα θαύματα μιλούν για βροχή απλώς αδιάβροχη και ίσως γι΄ αυτό δεν
δακρύζουν αλλά επιρρεπείς του ονείρου αφήνονται με εμπιστοσύνη στο πρώτο
περαστικό σύννεφο μουρμουρίζοντας παλιά ξεχασμένα παιδικά τραγούδια
σελ. 27
Ουμανιστής ο Παπαγεωργίου μας
προτρέπει να μην αγνοούμε την ομορφιά που κρύβεται στην απλότητα, να μην
προσπερνούμε, να μην εντυπωσιαζόμαστε μόνο από το λαμπερό και το μεγάλο. Η
ποίηση είναι ένα ταξίδι. Μια πραγματεία για την αληθινή διάσταση των πραγμάτων,
όπου όλα υπηρετούν την ομορφιά. Ο στόχος του είναι μας αφυπνίσει. Να μας
επισημάνει πως έχουμε τον τρόπο να αμυνόμαστε σε κάθε τι άσχημο και εφήμερο.
Διαβάζοντας τα ποιήματα αυτά διαπίστωσα την δύναμη της ποιητικής τέχνης να
δημιουργεί έναν ιδιόμορφο κόσμο, παράλληλο με την στιβαρή πραγματικότητα γιατί
απλά δεν είμαστε πλασμένοι μόνο με ρεαλισμό, αλλά και με την φαντασία και το
όνειρο. Ο κόσμος δεν είναι μονόπλευρος. Γι΄ αυτό αγαπώ τα ποιήματα του
Παπαγεωργίου. Μου δίνει την σκυτάλη να συμμετάσχω κι εγώ στην προσωπική του
ματιά, και κατόπιν, μαγικά, να συνεχίσω την δική μου αξιολόγηση σε όλα αυτά που
με περιβάλλουν. Με απογειώνουν οι στίχοι του, δεν νιώθω ξένος στον χώρο του.
