εκδ. Κέδρος
Αναγνώριση
Ο
χρόνος είναι το ρολόι που λέει λάθος
την ώρα,
το
παρελθόν που πρόκειται εκ νέου να λάβει
χώρα.
Η
ξανθιά που ‘δες χθες στο χαμαμ
είν’
η Εύα η ερωμένη του Αδάμ.
Altamira
Κάθε
σπίρτο που κρατάς στο χέρι,
πρώτη
ύλη αρχαίας πυρκαγιάς,
κάνει
το σκοτάδι πέρα.
Το
σβήνει ο άνεμος για να μας συνεφέρει,
μα
μένει η λάμψη του στης μνήμης τον αέρα.
Κι
ο μαύρος του καπνός φτάνει απ’το χθες
μέχρι
το σήμερα κι έξαφνα ενώνει εμάς
με
τους δεσμώτες, τη φωτιά στο σπήλαιο, τις
σκιές.
Urtica
Τσουκνίδα,
απόφευγμα της γης, κάτω απ’ τον ήλιο
ζεις.
Όμως
το φως, δεν στέκεται για να σε ψηλαφίσει.
Τρέχει
από εδώ, τρέχει από εκεί, το διεκδικεί
η φύση.
Το
θέλγουνε γεράνια, ρόδα σε στεφάνια.
Τα
πέταλά τους φο μπιζού- διάκοσμος για
τεμένη.
Κι
εσύ; Κάθε βελόνα σου, αιχμή προτεταμένη.
