Ο σκύλος της αγάπης



μοιραστήκαμε το ίδιο
κρεβάτι

τα ίδια ρούχα

το ίδιο σώμα

στο πάτωμα και στην
αρρώστια

αλλάξαμε ευχές και
εαυτούς

ταυτιστήκαμε με τους
ίδιους ήρωες

τις ίδιες κινηματογραφικές
ερωμένες

και τους φίλους εραστές

τις γέφυρες που δεν
βρήκαμε

τους ουρανούς που δεν
αναγνωρίσαμε

μοιραστήκαμε την ίδια
οθόνη τηλεόρασης

και την κεραία της
τηλεόρασης

τους κωδικούς των
κινητών

και τις κρεμάστρες του
χολ

τα πατάκια της εξώπορτας

το κουδούνι με το όνομα
σου,

το όνομα μου

και τα τραύματα της
γενιάς μας

αφήσαμε τις τρύπες στο
ταβάνι

το νερό να μπαίνει μέσα

δεν ενοχληθήκαμε

από τους κλέφτες της
γειτονιάς

ήμασταν ίδιοι

και διαφορετικοί

και σκάψαμε στον κήπο

που δεν είχαμε

να φυτέψουμε μυστικά
που δεν θα λέγαμε ποτέ

στους άλλους

να ραντίσουμε αποφθέγματα

τη φύση

να πείσουμε τον καιρό
πως έχουμε δίκιο

την πετσέτα του πόνου

μοιραστήκαμε

και τις φαντασιώσεις

του πρωινού

τις φαντασιώσεις της
ιδεολογίας

και τις μάχες της
εφηβείας

τα κρεμασμένα μούτρα

τις κλειστές πόρτες

μοιραστήκαμε

το μπάνιο του απογεύματος

το σεντόνι του ύπνου

και κάναμε τα ίδια
βήματα

τις ίδιες κινήσεις

την ίδια χαλαρότητα

και αμηχανία

στις κλειδαρότρυπες
της αγάπης

κοιτάξαμε τους εαυτούς
μας

και δεν τους ξεχωρίσαμε
στον καθρέπτη

η αύρα του έρωτα

σαν νάπεσε βαριά στη
μοίρα μας

και μάθαμε από τις
ειδήσεις

ότι το κάρμα μας χτυπήθηκε
από πύραυλο

κοντά στην Παλαιστίνη

κι έτσι ξαπλώσαμε

στη σκιά

κουλουριασμένοι

κι ο σκύλος της αγάπης

έγλειψε τις πληγές μας

Μοιραστήκαμε

πέντε ζωές,

δυο ή τρεις θανάτους

και μια κόρη

που μιλούσε μόνο στους
ψυχιάτρους

αγαπήσαμε τα δέντρα

που δεν μεγάλωναν

και τους ίσκιους

που κρύβονταν

πίσω από τους ιδιοκτήτες
τους

τα λουλούδια

δεν τα συμπαθούσαμε

και δεν μας άρεσαν οι
άνθρωποι

που κάπνιζαν στο δρόμο

αποφεύγαμε τα αεροπλάνα

αν και κάποτε μας
συνέπαιρναν

οι αεροπειρατείες

τα σκεύη της κουζίνας

δεν μας άρεσαν

στη άμμο

θυμάμαι σκάβαμε

να βρούμε κρόκαλα

αρχαία δόγματα

διαμάντια που δεν θαχαν
αξία

και συνταγές μαγειρικής

να δείχνουμε στους
φίλους

πίσω από τις κουρτίνες

ψάξαμε

τις εκπορνευμένες
πλευρές

των ανθρώπων

και στις καρδιές τους

νομίζω ψάξαμε

και συμφωνήσαμε ότι
αγαπιόμαστε

αγαπηθήκαμε

όπως τα γουρούνια,

τα παιδιά και τα δελφίνια

και είδαμε το τσίρκο
της αγάπης

και βγήκαμε για ψώνια

μιλούσαμε στους γέρους

και στα παγκάκια

και σε κάποιες γυναίκες
που λεγόταν

νύφες

απεχθανόμασταν τη μπάλα
και τα μπαούλα

με τις προίκες

τα στοιχήματα και τις
πισίνες

τα σύννεφα το βράδυ

τους άντρες που δεν
χωρίζαν

αγαπούσαμε τις γάτες
στα μοτέλ

που κουβαλούσαν κάτι

από τη δυστυχία των
ανθρώπων

και τα ερείπια των
δρόμων

λυπάμαι που δεν
γνωριστήκαμε

κάτω από τις γέφυρες

στο τέλος αναρωτιόμαστε

ξύσαμε λίγο από τον
χρόνο

ξύσαμε λίγο από τον
πόνο

αφήσαμε το αποτύπωμα

στον έρημο βράχο

που τώρα γλείφει

ο σκύλος της αγάπης