ΣΑΠΦΩ Ή ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙΑ

Στην Β.                     

Στο βασίλειό Της, ένας σκύλος απεικονίζεται στο εθνικό λάβαρο.

Τα ρόπτρα στις πόρτες φέρουν κεφαλές μικροσκοπικών λεόντων.

Όλα τα όμικρον γράφονται με ωμέγα, μπερδεύονται οι ωδίνες με

τις οδύνες, τα νέα διαδίδονται σαν φήμες.

Οι άντρες έχουν ονόματα βιβλικά και οι γυναίκες κυοφορούν θεία

βρέφη με μυωπία εκ γενετής.

Η μουσική δεν είναι παρά λεκτικά σχήματα επιφωνημάτων. Κάθε

βράδυ ακούγεται απ’ τα κρεβάτια τους μια συμφωνία ήχων, άλλοτε

παράφωνη κι άλλοτε παράφορη, εύκολα καταλαβαίνεις σε ποια

κλίνη διαδραματίζεται τι.

Στο βασίλειό Της, ονομάζομαι Αύγουστος Δράκος και είμαι ομόηχη

κόρη με άλλες πενήντα εννέα. Τ’ αγάλματα ευθυγραμμίζονται με

τους πλανήτες κι από το στόμα Της αναβλύζουν λέξεις, βότσαλα

και γλυκάνισος.

*

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΕΑΡΙΝΟΥ ΤΡΙΜΗΝΟΥ

Το σπίτι τραντάζεται πάνω στη λεωφόρο. Ρουμάνικες βρισιές

ταράζουν τον ύπνο μας, οι νεραντζιές ασπρίζουν από τους σοβάδες,

έντομα τρυπώνουν μέσα από τις ρωγμές. Εργάτες φορτώνουν μπάζα,

δοκάρια, κιτρινισμένες εφημερίδες και ξεχασμένα τιμαλφή πάνω

σε φορτηγά που μαρσάρουν ανυπόμονα. Ο εργολάβος σκουπίζει

τον ιδρώτα με το μανίκι του, στην τσέπη του φωσφορίζει μια δέσμη

χαρτονομίσματα.

«Εδώ χτίζουμε το μέλλον», προμηνύει μια επιγραφή στην πρόσοψη.

Η κατοικία του εραστή μου μεσοτοιχία με το άπειρο.

1η δημοσιευση, θράκα, τευχος 5-6