Η Νορβηγία έρχεται // είναι κοντά σας

Χωρίς Περιδέραιο

κάθομαι κάτω από το δέντρο

κοιτάζω τους καρπούς σου

είναι ώριμοι

σαν κορίτσια πενήντα χειμώνων

[είναι παράξενο να κλίνεις τους χειμώνες

σ’ απωθούν

όπως και η πολλή ενασχόληση μαζί σας

παγώ

πα

παγώνει

παγώνω

παγώνων]

χάνει κανείς τα λογικά του εδωπέρα

άμα θα μασήσουμε τους καρπούς

θα φτύσουμε τους σπόρους

μέσα στο ξέχειλο πηγάδι της νύχτας

–αφού γινήκαμε αγοραίοι–

ο άλλος λέει

να βουτήξουμε στο κενό!

να πιάσουμε τ’ αστέρια!

καλώς

πίνουμε κάτι κι ορμάμε

μη λησμονείτε κύριοι: είμαστε μόνοι

μη λησμονείτε πως τώρα αρχίσαμε

μη θορυβείτε

να ακουστεί δυνατά το μηδέν

καθώς μας κυκλώνει