Η Νορβηγία έρχεται // είναι κοντά σας
Χωρίς Περιδέραιο
κάθομαι κάτω από το δέντρο
κοιτάζω τους καρπούς σου
είναι ώριμοι
σαν κορίτσια πενήντα χειμώνων
[είναι παράξενο να κλίνεις τους χειμώνες
σ’ απωθούν
όπως και η πολλή ενασχόληση μαζί σας
παγώ
πα
παγώνει
παγώνω
παγώνων]
χάνει κανείς τα λογικά του εδωπέρα
άμα θα μασήσουμε τους καρπούς
θα φτύσουμε τους σπόρους
μέσα στο ξέχειλο πηγάδι της νύχτας
–αφού γινήκαμε αγοραίοι–
ο άλλος λέει
να βουτήξουμε στο κενό!
να πιάσουμε τ’ αστέρια!
καλώς
πίνουμε κάτι κι ορμάμε
μη λησμονείτε κύριοι: είμαστε μόνοι
μη λησμονείτε πως τώρα αρχίσαμε
μη θορυβείτε
να ακουστεί δυνατά το μηδέν
καθώς μας κυκλώνει
