 |
| Ζήσης Σκάρος, Το φλογισμένο βουνό (Σύγχρονη εποχή, 1983) |
ΤΟ ΜΑΤΩΜΕΝΟ ΚΑΡΑΒΙ
(ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΠΟΥ ΓΥΡΙΖΟΥΝ)
Η ματωμένη μας καρδιά
γαρύφαλλο ανοιχτό στο στήθος μας.
Πάλλευκοι κρίνοι
τα υψωμένα χέρια μες στον ήλιο.
Μόλις περάσαμε τις Συμπληγάδες
μια περίεργη αύρα είχε αρχίσει να μαυλίζει τ’ αφτιά μας.
Κι ενώ,
συνεπαρμένοι απ’ τα γοητευτικά καλέσματα των Σειρήνων
πλέκαμε εγκώμια και παιάνες και θρύλους
είδαμε ξάφνου να φτερουγίζει πάνω απ’ την Ακρόπολη
ένα γαμψόνυχο κοράκι.
Χάσαμε πολλούς δικούς μας
στο νησί των Λαιστρηγόνων.
Τους μύθους και τους ήρωες που είχαμε πλάσει
θα τους πληρώσουμε ακριβά.
Δεθείτε στο κατάρτι, σύντροφοι!
Δεθείτε στο πλώριο κατάρτι
και με το ματωμένο μας γαρύφαλο στο πέτο,
εμπρός,
να βγούμε μεσ’ από τ’ άγριο τούτο σύμπλεγμα των ανέμων,
όπου μας έχουν ρίξει τα σημεία των καιρών!
(Φεύγουν)
*
ΔΑΙΜΟΝΙΚΑ
(Θαμπόφωτο στη σκηνή)
Πιάστε τον – πιάστε τον.
Κάψτε τον – θάψτε τον.
Φωτιά και κατράνι
Ξυστρί και καζάνι.
Το δόντι στο δόντι
και μάτι στο μάτι.
(Ακούγεται ένα σαρκαστικό γέλιος και βγαίνει ο Αντίθεος)
———————–
Βιογραφία:
Ο Ζήσης Σκάρος (1917 – 8 Μαρτίου 1997) ήταν Έλληνας λογοτέχνης. Γεννήθηκε στα Κανάλια Καρδίτσας το 1917. Το πραγματικό του όνομα ήταν Απόστολος Χρήστου Ζήσης. Στο Γυμνάσιο Καρδίτσας πρωτοστάτησε σε μαθητικές εξεγέρσεις, με αποτέλεσμα το 1933 να αποβληθεί από όλα τα σχολεία της Ελλάδας. Κατά τη διάρκεια της Δικτατορία της 4ης Αυγούστου διώχτηκε για την παράνομη πολιτική δράση του. Το 1938 γράφτηκε στο Οικονομικό Τμήμα της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1942 εντάσσεται στο Ε.Α.Μ. με ενεργό δράση. Ανέπτυξε αντιδικτατορική δράση στη διάρκεια της Χούντας των Συνταγματαρχών οπότε και κατέφυγε στο εξωτερικό. Το 1980 τιμήθηκε με το Β’ Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας για την τριλογία του «Οι Ρίζες του Ποταμού». Το 1977 εκλέχτηκε Πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, θέση στην οποία παρέμεινε ως το 1982. Τιμήθηκε με το αργυρό μετάλλιο της πόλης της Καρδίτσας. Πέθανε ξαφνικά στην Αθήνα στις 8 Μαρτίου 1997 και κηδεύτηκε από το Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.
