ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΥΜΑ 

Το πρώτο θύμα των τυράννων

είναι το πνεύμα το δικό τους

Πρώτα σ’ αυτό φορούν τις αλυσίδες

Ἀγωνίες



Ἂν χτυπήσουν τὴν πόρτα, μὴν ἀνοίξεις.

Ὅσο καὶ νὰ χτυποῦν.

Πρέπει νὰ πιστέψουν πὼς τὸ σπίτι

εἶναι ἀδειανό.

Δὲν θὰ τὴ σπάσουν. Μὴ φοβᾶσαι.

Ἂν τὴ σπάσουν,

θὰ ξέρουμε πὼς μᾶς πρόδωσαν.

Οὔτε κ᾿ ἐγὼ τὸ πιστεύω.

Ναί, θὰ πυροβολήσω ἂν μποῦνε.

Ἐσὺ δοκίμασε νὰ φύγεις.

θὰ μπορέσεις.

Γιὰ μᾶς θἆναι. Τόση ὥρα

τριγυρίζουν τὸ σπίτι.

Κύταξε ἀπ᾿ τ᾿ ἄλλο παραθύρι.

Μὰ πρόσεχε.

Ναί, βλέπω. Χτυπᾶνε ἀπέναντι.

Μίλα σιγότερα.

Ἀκοῦς; Φασαρία; Τί νὰ γίνεται;

Κάποιον πιάσανε. Εἶναι γέρος.

Τὸν χτυπᾶνε τὰ σκυλιά.

Ἄτιμοι.

Πόσους θὰ πιάσετε; θὰ μείνουν

ὅσοι χρειάζονται καὶ περσότεροι.

θὰ μείνουν καὶ δὲν θὰ σταυρώσουν

τὰ χέρια.



Υπόσχεση

Τὰ δάκρυα ποὺ στὰ μάτια μας

θὰ δεῖτε ν᾿ ἀναβρύζουν

ποτὲ μὴν τὰ πιστέψετε

ἀπελπισιᾶς σημάδια.

Ὑπόσχεση εἶναι μοναχὰ

γι᾿ Ἀγώνα ὑπόσχεση».